Voor zijn autobiografische debuutroman Op aarde schitteren we even (Hollands Diep) maakte de Vietnamees-Amerikaanse Ocean Vuong (1988) naam als dichter/essayist, en dat merk je. Een associatieve brief van de 28-jarige verteller, Hondje, aan zijn ongeletterde(!) moeder is het, waarin om tal van trauma’s heen wordt gecirkeld. Zijn schizofrene grootmoeder overleefde tijdens de Vietnamoorlog als sekswerker. Zijn moeder liep na een gruweljeugd nieuwe (ziels)verwondingen op in een gewelddadige relatie in Amerika. Terwijl haar zoon tastend, rauw en teder vertelt over zijn door dat alles getekende jeugd én zijn grote, gedoemde tienerliefde: de witte redneckpuber Trevor. Vol essayistische terzijdes (over onder meer Tiger Woods, pijnstillerverslaving en Roland Barthes), schrijnende details en zinnen die soms net té lyrisch zijn, maar vaker oogverblindend schitteren.
DIRK-JAN ARENSMAN