Het gaat de laatste tijd opvallend vaak over solidariteit, maar dan wel die vorm waarin solidariteit gevraagd wordt, niet per se getoond. Zelf denk ik bij solidariteit automatisch aan die Poolse vakbond uit de jaren tachtig waarvan we nooit helemaal zeker wisten hoe we de naam moesten uitspreken. Het was een goede zaak, zoveel was zeker. Zelfs de JOVD’ers bij ons op school, en dat waren er nogal wat, konden enige sympathie opbrengen voor elektricien Walesa met de imposante snor. Dat zal ongetwijfeld afgenomen zijn toen hij president werd, maar toen hadden onze wegen zich al lang gescheiden.
Solidair
Ik vraag me af wat vijftienjarigen zeggen wanneer je ze het woord boven dit stukje voorlegt, het zou zo maar eens kunnen zijn dat ze denken dat dit gaat over een vliegmaatschappij die nooit kan omvallen.