Niet zo’n klein beetje ook, zijn ademnood benam ons, de kinderen om hem heen, ook regelmatig de adem wanneer we zagen hoe de lucht zich piepend een weg moest zoeken naar zijn longen. De aanvallen waren regelmatig zo erg dat hij dagen of langer thuis moest blijven, wij brachten huiswerk en een beetje afleiding. Op de kaarsrechte fietsroute langs de weilanden naar school, waar we de wind heen en terug schuin tegen hadden, duwde ik hem meestal met een hand op zijn rug vooruit. Nadat ik was blijven zitten en onze roosters uiteenliepen, nam een klasgenoot het duwen over. Later hoorde ik dat hij over de astma heen gegroeid was.
Adem
Mijn beste vriend op de lagere en een stukje middelbare school – hij was briljant en ik heel erg lui, dus onze wegen scheidden zich na de derde – had astma.