Boekentips

Relatief weinig fantasyvuurwerk en wilde genre-experimenten in David Mitchells achtste. Maar wat levert de opkomst en ondergang van de psychedelische jazzfolkrockband Utopia Avenue (Meulenhoff) anno 1967-’68 een heerlijke, swingende muziekroman op. Met vier fantastische personages/bandleden (etherische folkzangeres Elf Holloway, ‘halfgod op de Stratocaster’ Jasper de Zoet, getormenteerde arbeidersklassebassist Dean Moss en jazzdrummer/droogkomiek Griff Griffin) wier gezamenlijke én afzonderlijke geschiedenissen in tracklisthoofdstukken worden verteld. Inclusief originele songteksten! Met genoeg meeslepende concertbeschrijvingen, voorspelbare maar met aanstekelijk plezier opgetekende rockbiografieavonturen, nerdy poptrivia en gastoptredens van onder anderen Leonard Cohen, Syd Barrett, Gene Clark en The Rolling Stones om elke (sixties)muziekfan te betoveren. En met voldoende knipogen naar de rest van zijn oeuvre om Mitchellianen weer wekenlang te laten puzzelen op alle dwarsverbanden.

DIRK-JAN ARENSMAN

Vier jaar geleden was De meisjes, van de toen 26-jarige Emma Cline een literaire sensatie. Dat haar debuutroman ging over de coterie rondom Charles Manson hielp daarbij zeker. Nu is Cline terug met de verhalenbundel Daddy (Lebowski), waarmee ze bewijst geen eendagsvlieg te zijn. In de tien verhalen figureren opnieuw veel dolende, vaak licht verknipte meisjes, maar Cline kruipt net zo makkelijk in het hoofd van middelbare mannen die zich al hebben verzoend met de leegte van hun bestaan. (‘Vroeger maakte hij altijd grappen over het schip van Theseus, toen hij het nog belangrijk vond dat mensen dachten dat hij slim was.’) Los Angeles en de filmindustrie vormen vaak het decor in deze onheilspellende verhalen vol ennui.

KATJA DE BRUIN

De ouders van Valentin Senger waren Joods en communist. Ze vluchtten uit tsaristisch Rusland naar Frankfurt. In 1978 stelde Senger, tv-redacteur bij de Hessischer Rundfunk, alsnog te boek hoe hij en zijn familie op wonderbaarlijke wijze de oorlog overleefden. De Sengers stonden voortdurend doodsangsten uit, maar wisten met vervalste documenten en onvoorstelbaar veel geluk hun afkomst en identiteit al die jaren verborgen te houden. Als roman zou De jongen uit de Kaiserhofstraße (Nieuw Amsterdam) volstrekt ongeloofwaardig zijn geweest. Vader sprak uitsluitend Jiddisch, maar werd desondanks nooit als Jood geïdentificeerd, terwijl Valentin eindigde als Wehrmachtsoldaat en zelfs voor de Amerikaanse bevrijder moest vrezen. Aangrijpend zijn de passages waarin Senger zich direct tot zijn in 1944 gestorven moeder richt.

MAARTEN VAN BRACHT