Gelukkig woon ik in een houtrijke omgeving, maar dat wil nog niet zeggen dat het altijd van een leien dakje gaat. Ooit reed ik door een onbekend bos langs enkele stukken gezaagd berkenhout aan de kant van de weg. Ik stopte omdat ik dacht: dit is van niemand. Dingen die van niemand zijn, zijn van ons allemaal. Terwijl ik het gemeenschappelijke bezit in de auto legde, kwam er een schreeuwende man aanlopen. Hij richtte een pistool op mij, dat later een pijp bleek te zijn. Het hout was van hem, ik haalde het uit de auto en legde het terug. Ik leef nog.
Beuken en Acacia
Ik verzamel de laatste vijftig jaar hout voor de kachel.