Hoopvolle stip

Ruben Pest (1986) krijgt samen met zijn vriendin een zoon, die ze voorlopig Ronnie noemen. Alleen: in welke wereld komt Ronnie terecht? In zeven afleveringen van een podcast gaat Ruben op zoek naar oplossingen voor doemscenario’s als overbevolking en klimaatverandering.

Waarom wilde je deze podcast maken?
‘Mijn vriendin Marijke en ik maakten ons al zorgen om zaken als consumentisme en voedselproductie, maar dat bleven wel problemen op afstand. Zeker hier in het veilige Nederland zullen wij, als het misgaat, daar waarschijnlijk niet meteen iets van merken. Als je het er met vrienden over hebt, blijft het vaak in het luchtledige hangen. Maar toen Marijke zwanger werd, kwam het ineens dichtbij en werd het urgenter. Ik wilde voor mezelf uitzoeken hoe de samenleving is ingericht en wat er voor alternatieven zijn om te kunnen leven in de huidige wereld.’  

Hoe klinkt dat?
‘In elke aflevering komt zowel een doener als een denker voorbij. In de aflevering over afval is dat iemand die al 300.000 stuks zwerfvuil heeft opgeraapt en daarmee de politiek wakker wil schudden, en een filosoof die stelt dat we prullenbakken als verdwijnmachines zien. Door afval dichterbij je te houden ga je er automatisch iets mee doen. In het geval van spullen, die in een aflevering centraal staan, schetsen we een utopisch beeld van mensen die reflecteren voordat ze iets kopen, en die hun identiteit niet aan spullen ontlenen. Dat gaf me een sprankje hoop, dat je ergens naar kunt streven zonder te blijven hangen in een doemscenario.’

Dus het is een positieve, constructieve, andere manier van denken over dit soort thema’s?
‘Ja. Zo werkte dat tijdens het maken ook. Dat ik dacht: ‘Oh, zo kun je ook met afval omgaan.’

Ben je optimistischer geworden van het maken van deze podcast?
‘In zekere zin wel. We weten nu veel meer over deze problematiek en er is een soort van hoopvolle stip aan de horizon. De weg ernaar toe zie ik minder rooskleurig in, maar het is fijn dat je niet meer in het luchtledige zit te filosoferen over dingen waar je eigenlijk niks vanaf weet.’

In de podcast vraagt Marijke waarom je Ronnie eigenlijk wilt. Jouw antwoord: ‘Geen reden.’
‘Het valt eigenlijk niet te rationaliseren waarom je een kind wilt. Het is een egoïstische keuze; je doet het puur voor jezelf.’

Is de podcast voor Ronnie?
‘Ja. Het is het hoopvolle verhaal dat we aan hem kunnen vertellen, in plaats van dat je als het zover is moet zeggen: ‘Wij weten ook niet hoe het verder moet.’