Boekentips

Het gebeurt niet vaak dat je geneigd bent een paar bladzijden over te slaan vanwege een te hoog gruwelijkheidsgehalte, maar Agustina Bazterrica krijgt het met Schitterend lichaam (AtlasContact) voor elkaar. Toch dwingt deze razendknappe roman tot doorlezen. Een virus heeft ervoor gezorgd dat dierenvlees niet langer eetbaar is. Alle dieren zijn uitgeroeid ter bescherming van de menselijke soort, maar de zucht naar vlees is zo sterk dat er een oplossing wordt gevonden in de vorm van gereguleerd kannibalisme. In speciale fokkerijen worden tochtige vrouwtjes besprongen door dekbullen met als doel het kweken van vlees. Slachtvee wordt ontmenselijkt, uitgekookte reclamecampagnes doen de rest. Mensenvlees als luxeproduct. Wie dit inktzwarte literaire avontuur aandurft, staat een onvergetelijke ervaring te wachten.

KATJA DE BRUIN

Genoten van diens autobiografische teksten, recent bijeengebracht in Kroniek van een leven dat voorbijgaat? Dan laat De laatste drie dagen van Fernando Pessoa (Vrijdag) van Antonio Tabucchi (1943-2012) zich lezen als een aardig fictief naschrift. In dit bescheiden eerbetoon (ondertitel: ‘een delirium’) laat de Italiaan, naast gevierd romanschrijver docent Portugese taal-en letterkunde én Pessoavertaler, zijn aan een ‘levercrisis’ lijdende held vanuit het ziekenhuissterfbed afscheid nemen van het leven én van zijn op bezoek komende heteroniemen, onder wie Bernardo Soares en Ricardo Reis. IJldroomgesprekken, die uiteraard wemelen van de verwijzingen naar zijn veelkantige oeuvre. Dankzij de informatieve inleiding en de lijst van persoonsbeschrijvingen en ‘verduidelijkingen bij personen, plaatsen en begrippen’ achterin ook prima bruikbaar als fantasievolle stoomcursus Pessoakunde.

DIRK-JAN ARENSMAN

Wat een geluk dat Giuseppe Tomasi di Lampedusa het als zijn plicht beschouwde om in de herfst van zijn leven ‘de gevoelens te verzamelen die je in de loop der tijd hebben beroerd’. In Mijn kindertijd en andere verhalen (Athenaeum) schildert hij met al zijn zintuigen de verdwenen wereld van de oude Europese adel waarin hij opgroeide, en die we kennen uit zijn meesterwerk De tijgerkat. Meer dan verzamelde gevoelens zijn dit herinneringen aan een paradijselijke jeugd vol vrijheid. Alleen al het zomerhuis met driehonderd kamers, ‘een soort Vaticaan’, was voor een jongen die liever tussen dingen dan tussen mensen verkeerde ‘een toverbos vol vreugdevolle wonderen’. Lees Lampedusa en je waant je in dat toverbos op zomers Sicilië.

KATJA DE BRUIN