Boekentips

The season to be jolly lijkt Geerten Meijsing niet per se op het lijf geschreven, maar dat weerhield hem er niet van in de afgelopen vijftien jaar Zeven kerstvertellingen (De Arbeiderspers) te scheppen, oorspronkelijk bibliofiel verschenen bij Avalon Pers. En, ja, daarin vieren stilistisch verfijnd gekanker en pittoreske bohemienmisère hoogtij. Met Meijsing en/of alter ego Erik Provenier die zich zwierig suïcidaal door de donkere dagen worstelen, zich de bourgeoisie epaterend hopen te troosten met ‘Noord-, Zuid-Limburgse amateurmodellen’ of, in het slotverhaal, bezweren: ‘Nooit meer Kerstmis’. Maar er zijn ook bommeliaanse warme herinneringen aan hoe Meijsings ‘goede en eerbiedwaardige vader’ zich in driedelig pak over haardvuur en kersteend ontfermde. En ‘De kerstpijp’ draait zowaar om een oprecht ontroerend goedegavenwondertje.

DIRK-JAN ARENSMAN 

Het jaar is bijna om en dan verschijnt er op de valreep nog een roman die de tijdgeest van 2020 vol op z’n staart trapt. In Ernst Hemingway is gecanceld (Nijgh en Van Ditmar) trekt Henk van Straten heerlijk van leer tegen doorgeslagen wokeness. Besmette kunst, misogyne rappers, mensen die zich niet identificeren met een bepaald persoonlijk voornaamwoord, het N-woord, white guilt; Van Straten slaagt erin een waslijst aan hete hangijzers te verwerken in een spannend en geestig verhaal waarin alles wat de linkse culturele elite dit jaar bezighield ter discussie wordt gesteld. De verteller (wit en man) wordt terzijde gestaan door dakdekker Ronnie, die we bij deze uitroepen tot een van de beste romanpersonages uit 2020.

KATJA DE BRUIN

Zoals in zijn dichtbundel Naar het gras (2018) een cyclus over Jo en Edward Hopper een hoogtepunt vormde, zo is Bernard Dewulf ook in de columns en beschouwingen in Tuimelingen (AtlasContact) op zijn best wanneer hij zijn poëtische blik op beeldende kunst laat rusten. Wat gelukkig zelfs gebeurt wanneer de aanleidingen in zijn ‘kroniek van een kijken’ alledaags en prozaïsch lijken. Hij mijmert scherpzinnig over de weemoedige ‘Marthe-in-de-badkamer’-doeken van Pierre Bonnard of de ‘stolpstilte’ in het werk Hopper. Maar ook een krantenfoto van de plastic soep voert naar de drippings van Jackson Pollock, die op de vraag of hij naar de natuur schilderde ooit antwoordde: ‘Ik bén de natuur.’ Dewulf: ‘Dat beweert de zee ook al een eeuwigheid.’

DIRK-JAN ARENSMAN