‘Ik ben gretig, maar niet ongeduldig’

Het is deze aprilmiddag zonnig in Eindhoven en Gaidaa Anwar Ali – artiestennaam: Gaidaa – zit wat onrustig op een bankje in de tuin van popzaal de Effenaar. Ze is een beetje overheated zegt ze. Nee, niet door het weer, maar door wat haar in korte tijd is overkomen. ‘Er is zo veel gebeurd dat ik het zelf soms nauwelijks begrijp.’

Gaidaa - zwarte krullenbos, neusring en kistjes - spreekt Engels, haar jazzy neo-soul en r&b klinkt Amerikaans, een New Yorkse manager regelt al haar afspraken en ze debuteerde op een Amerikaans platform. ‘Bijna niemand hier wist dat ik Nederlands was,’ zegt ze. Totdat Eefje de Visser – zelf ook verbaasd – haar onlangs uitnodigde voor het VPRO-programma On Stage.

Net als haar Iraans-Nederlandse collega Sevdaliza werkte ook Gaidaa zich buiten het zicht van de mainstreammedia op tot een internationaal geliefd artiest, goed voor miljoenen streams en views.

De zangeres en songschrijver – op 28 mei wordt ze 22 jaar – werd ‘gewoon’ geboren in Venlo, vertelt ze. En ze groeide ‘gewoon’ op in de Eindhovense wijk Gestel. Tussen de expats, op internationale scholen, dat wel. Vandaar dat Engels haar voertaal is. ‘Mijn focus ligt niet per se op Nederland, ik heb altijd een internationaal perspectief gehad. Maar eigenlijk verkeer ik in een constante identiteitscrisis. Ik voel me nooit Nederlands, behalve als ik in het buitenland ben, maar dan heb ik weer heimwee naar Nederland.’

Na een aantal afgebroken studies zit ze nu in het tweede jaar van de Herman Brood Academie in Utrecht. ‘Studeren doe ik eigenlijk voor mijn ouders,’ lacht ze, ‘die balen ervan dat ik geen enkele school heb afgemaakt.’ Gaidaa woont nog in het ouderlijk huis in Eindhoven, samen met haar oudste broer, die achttien is. Van kinds af aan zingt ze al, en neemt ze zelf liedjes op. ‘Tot ergernis van mijn ouders, haha, want het moest altijd hard.’ Ze schakelt even over op Nederlands: ‘Ik was een echte aandachtstrekker.’

Haar ouders verhuisden vorig jaar met haar jongste broer naar Qatar. Pa is muzikant en ma psychiater. Ze komen uit het door een burgeroorlog verscheurde Soedan, maar moesten in de jaren negentig vluchten. Gaidaas vader maakte in Soedan furore als lid van Igd el-Galad, de populaire band waarvan hij medeoprichter was. De kritische teksten vielen niet in de smaak bij het regime van dictator Omar al-Bashir. ‘In Soedan was mijn vader een bekende verschijning, maar hij kwam vaak in de problemen. Politiek vluchteling zijn vanwege je muziek is best triest.’

Haar eigen teksten zijn niet politiek geladen, al heeft debuutsingle ‘Morning Blue’ naast een Arabisch ook een activistisch tintje. De zangeres liet zich inspireren door de massaprotesten in Soedan in 2018 en 2019. ‘Een steunbetuiging aan de bevolking na dertig jaar fucking dictatuur.’ Ze vraagt de wereld om de ogen niet te sluiten voor dit ‘vergeten’ conflict.

In de clip van ‘Morning Blue’ draagt Gaidaa een traditioneel wit gewaad. De video werd opgenomen voor het populaire internationale onlinemuziekplatform Colors en betekent in 2019 haar internationale doorbraak. Al ‘escaleerde’ het – zoals ze zelf zegt – in 2018 eigenlijk al na de single ‘A Storm on a Summers Day’. Dit nummer van Full Crate, waarop Gaidaa voor het eerst is te horen, is goed voor een kleine vijftien miljoen streams.

Dankzij haar Colors-optreden, onlangs ook uitgebracht op ep, mag ze op tournee met de Amerikaanse artiest Masego. Ook speelde ze met succes op Noorderslag en stond ze op een groot festival in Soedan. ‘Bizar, mijn ep was nog niet eens uit en toch kenden de mensen daar al liedjes van mij.’

Maar dan valt alles stil door corona. Niks North Sea Jazz of andere interessante optredens. Wel verschijnt haar debuut-ep Overture, die vol staat met persoonlijke liedjes over kwetsbaarheid, (on)vrijheid en keuzes maken, met medewerking van artiesten als Jarreau Vandal en rapper Saba.

‘Mijn angst was om alleen een onlinecarrière te krijgen. Dat werd deels werkelijkheid. Sociale media zijn een raar verschijnsel. Blijkbaar heb ik veel fans, maar wie ze echt zijn weet ik niet. Mijn eerste headlineshows waren voor een handjevol mensen, en ze moesten ook nog uit elkaar zitten. Raar en superconfronterend. En nu weet ik nog niet hoe mijn publiek beweegt op mijn muziek, haha.’

Oké, ze zullen er niet uitbundig op twerken, lacht Gaidaa, daarvoor is de muziek te ingetogen. Maar een klein emotioneel twerkje, dat moet volgens haar toch kunnen.

Aan de andere kant heeft de pandemie haar ook geholpen. ‘Het is natuurlijk dope wat er allemaal gebeurde, maar ook goed dat er aan de noodrem is getrokken: het ging allemaal wat snel. Ik heb dankzij de crisis de tijd gekregen om te leren lopen als artiest, zeg maar. En dat is goed. Ik ben gretig, maar niet ongeduldig.’

Gaidaa werkt in alle rust aan een volgend project: een volledig album. Een voorproefje is haar nieuwe single, ‘Let Me’. ‘Ik doe nu noodgedwongen alles thuis. Ik heb al veel liedjes en merk dat er af en toe onbewust Soedanese invloeden doorsijpelen. Ik dagdroom er weleens over om later in Soedan te gaan wonen en dan een nieuwe versie van de Soedanese muziek te maken. Nu is het nog te vroeg, het is nog te scary wat daar gebeurt. Als ze me nu zouden vragen om in Amerika te komen wonen, zeg ik geen nee trouwens. Dan maar heimwee, haha.’