Daarom waren we in een soort tangramconstructie geplaatst waarbij de een opeens bij zeven andere mensen aan tafel zat, en ik aan de zijkant van een aangeschoven tafel waardoor ik niet goed bij mijn bord kon, en bovendien geen gesprek kon voeren met mijn disgenote. De afstand was immens, anderhalve kilometer schat ik. Plotseling was het restaurant verlaten. Alle tafels waren leeg, keurig gedekt, wij zaten nog steeds in die ongemakkelijke setting en ik schreeuwde naar de overkant of dit moment was om in opstand te komen. Ja. Er volgde een urenlange discussie met het personeel dat bleef volhouden dat dit de enige mogelijke opstelling was, en toen ik refereerde aan al die andere mensen die met elkaar aan tafel hadden mogen zitten, werd dat glashard ontkend.
Pierenbad
Ik zat in een vol restaurant, maar op de een of andere manier was er geen tafeltje voor twee.