Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Het artikel ‘Breinboeket’ van Katja de Bruin over het boek van Douwe Draaisma is onthullend. Het is zo ontzettend waar dat vroegere jeugdervaringen ‘listig en lang’ doorwerken in je leven. ‘De autobiograaf van tachtig is lang jong en kort oud.’ Wat vergeten is wordt (on)bewust creatief aangevuld.

De schepper van Privé-domein Martin Ros (ten onrechte niet genoemd in dit artikel!) beschikte zelf over een enorm geheugen, briljante associaties en daarnaast in toenemende mate langzaam en gestadig zich uitbreidende vergeetmomenten. Die hij wel op briljante manier oploste. Dat hij vooral op Franse schrijvers viel kan geen toeval zijn. Vooral Paul Léautaud. Draaisma vult in De ivoren cirkel ongetwijfeld de hiaten van herinneringen op geestige wijze aan. Toeval of niet, Martin Ros is ooit lid geweest van een schaakclub met de naam "De ivoren toren" en verder heeft hij in Parijs in het huis van Léautaud in diens half verschoten fauteuil (ooit in bezit van Louis IV) gezeten. Daarin heeft hij lang, ja... heel lang gezeten, vertelde hij mij een week voor zijn dood begin december vorig jaar. Emotioneel en vol met tranen. Nou en of! En net als Paul Léautaud heeft Martin ook de leeftijd van 84 gehaald.  Paul de Vries, Putten 

PAUL DE VRIES, PUTTEN

Die Zauberflöte KV 620 was niet Mozarts laatste opera (VPRO Gids #39, p. 24, ‘Mozarts laatste kunststukje’). Zijn laatste opera was La clemenza di Tito KV 621.

A.A.J. REIJGERSBERG, DELFT

In VPRO Gids #38 wordt bijna een hele pagina ingeruimd voor het bespreken van een programma over John Coltrane op de Duitse cultuurradiozender WDR 3, inclusief een grote foto van hem (p. 82, ‘Take the Coltrane’). We hebben het over een programma van nog geen halfuur rond etenstijd op een Duitse zender die misschien maar door een paar tientallen luisteraars in Nederland gefrequenteerd wordt. Daarbij gaat het om John Coltrane, met alle respect een grote jazzlegende, maar ook niet iemand die bij een wat groter luisterpubliek momenteel erg actueel is. Ik waardeer het enorm dat de VPRO Gids als enige gids ook veel aandacht besteed aan cultuur, juist ook op de wat minder beluisterde (radio)zenders uit het buitenland, maar is dit niet lichtelijk overdreven of, excusez le mot, misschien ook niet wat elitair en pedanterig van de gidsredactie?

CARLO ENSING, ROLDE

Geachte mr. Hieke Snijders-Borst, stel dat er iemand voor uw deur staat die er als volgt uitziet: met gel vastgeplakt haar, pet op, jas en handschoenen aan en een dikke sjaal voor neus en mond (’Forum’ # 38). Zou u deze persoon binnenlaten en als bekende verwelkomen? Lijkt me enigszins onwaarschijnlijk. Trouwens, deze meneer De Jong is op allerlei vlakken gevrijwaard van het daderschap in de Deventer moordzaak. Laat het rusten.

A. HOUWER, BILTHOVEN

In VPRO Gids #37 kwam ik in het artikel ‘Kleine Jongen’ een zin tegen die mij niet juist lijkt. Op pagina 39, iets onder het midden van de bladzijde, staat over Adriaan van Dis : ‘Over zijn beladen jeugd in Indonesië heeft hij al vaak verteld en geschreven.’ Maar Adriaan van Dis heeft zijn jeugd toch helemaal niet doorgebracht in Indonesië? Ergens heb ik zelfs een uitspraak van hem gelezen die erop neerkwam dat hij er nooit heen wilde. Later is hij er toch naartoe gegaan, maar niet in zijn jeugd. Over zijn jeugd in Nederland schreef Van Dis onder meer in het in 1994 verschenen boek Indische duinen.

H. KAMPHUIS- VAN DELFT, WIJK EN AALBURG