Toevallig viel het dit jaar samen met een storing bij Facebook. Onpraktisch, nu Facebook de eigenaar is van zowel Instagram als Whatsapp moest ik alleen, zonder erover te posten, stamppot eten. Je vraagt je af hoe mensen dat deden vóór sociale media. Ik overwoog mijn vrienden een voor een te bellen om over mijn bord troostvoer te praten, maar gunde ze uiteindelijk deze spontane ontwenningskuur. Wat ik wel deed was kijken op Twitter, waar 5,6 miljoen andere mensen ook hun eenzaamheid aan het slijten waren. Daar hing een bevrijde stemming. Aan de tweets te lezen zou Facebook elke dag wel een paar uur uit de lucht mogen.
Dat bewijst, meer nog dan zo’n tijdelijke storing, dat het rommelt bij Facebook. De website zelf is een leeg buurthuis geworden. Alleen mensen die geloven dat vaccins je lichaam veranderen in een Nintendo-spelcomputer kijken er nog op. Het platform is nu zó verlaten dat zelfs de meldingen niets meer melden. De inflatie daarvan is gestegen tot het niveau ‘de jongen die je ooit tijdens je vakantiebaantje inwerkte is bijna jarig’. Daarvoor wil niemand inloggen. Instagram is al net zo’n hoofdpijndossier aan het worden. Bij Facebook weten ze al jaren dat die app depressies bij jongeren bevordert, zo lekte een klokkenluider in de week voor de storing. Uit documenten blijkt dat zeventien procent van de ondervraagde tienermeisjes meer last hebben van hun eetstoornis door Instagram. Bij depressie idem dito. Verderop lees je dat jonge pubers de belangrijkste potentiële doelgroep van Instagram zijn. Nieuws om van te walgen. De afgelopen tien jaar lieten we Facebook toe als tussenpersoon voor onze digitale contacten. Gevolg daarvan is dat hun algoritme tieners op weg helpt richting depressies, eetstoornissen en onzekerheid. Daar komt bij dat tijdens de laatste storing complete bedrijven stil kwamen te liggen – om moedeloos van te worden. Met een beetje geluk begint dit najaar het ont-Facebooken. Zo niet, dan is in ieder geval het stamppotseizoen begonnen.