Varkenswang

 Ook het afgelopen jaar dreven ondanks alles meesterlijke restaurants naar boven in een zee van middelmatigheid (of het nu over boeken, dans, eten of de schilderkunst gaat, met zo’n soort zin zit je goed) en het speet me dat ik geen varkensvlees eet. Een handicap voor een recensent, maar zoals je geen kip hoeft te zijn om over het ei te oordelen, zo hoef je ook geen varkensvleeseter te zijn om over het varkensvlees te oordelen. Je ruikt, je drukt je oor tegen de prosciutto en dan weet je genoeg. En kijken, vooral kijken. Ik had een vriend die de gewoonte had alle desserts te bestellen die op het menu stonden. Hij zei vervolgens: ‘Ik heb ze gezien, haal maar weg.’ Men kan dit decadentie noemen, absurdisme, nihilisme, neoliberalisme of gewoon potlatch, aan dat laatste geef ik de voorkeur. (Weet u niet wat potlatch is, zoek het op, het zal u gelukkig maken.)