Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Reikhalzend keek ik uit naar de eerste aflevering van On Stage. Het bleek een fantastische achtbaan aan emoties te zijn. Het was bijna onwerkelijk: zo veel live muziek op één plek! De slapende rebel in mij werd wakker gemaakt. Dat voelde onverwachts fijn, maar er zijn vooral tranen zijn gelaten. Tranen van geluk. Tranen van verlangen. Verlangen naar de toekomst. Het heden voelt dankzij On Stage nu gelukkig weer iets dragelijker. In ieder geval tot en met de laatste aflevering. Bedankt!

SANDER VAN DIJK, ROTTERDAM

In het artikel over de serie Reizen Waes: Vlaanderen vermoedt Tom Waes dat Willem Vermandere waarschijnlijk niet bekend is in Nederland (VPRO Gids #5, p. 31, ‘Waes in eigen land’). Ik zal hem geruststellen: Vermandere heeft meermalen opgetreden in Nederland, daarbij ondersteund door uitstekende muzikanten, en oogstte veel succes met zijn liedjes, verhalen, gedichten, grappen en grollen. Zo denk ik met veel plezier terug aan een matineevoorstelling in theater Geert Teis in Stadskanaal, zodat hij nog voor de nacht terug kon zijn in België. Zijn muziek wordt ook regelmatig gedraaid in het radioprogramma Twij deuntjes veur ain cent, dat op zondagmorgen te horen is op RTV Noord. Daarin uiteraard veel aandacht voor noordelijke artiesten, maar ook voor buitenlandse artiesten die bij de sfeer van het programma passen, zoals Willem Vermandere. Toen Vrije geluiden nog op zondagmorgen werd uitgezonden was het soms moeilijk kiezen waarnaar te kijken of luisteren. Nu Vrije geluiden er niet meer is op televisie is de keuze gemakkelijk, hoewel ik het verdwijnen van Vrije geluiden en Boeken nog steeds erg betreur.

COEN RONDE

Het uitstekende interview met Stephanie Archangel (VPRO Gids # 7, p. 10) over de tentoonstelling Slavernij in het Rijksmuseum toont aan hoe moeizaam het is om het belaste verleden van het eigen land onder ogen te zien, ook al ligt dat inmiddels eeuwenlang achter ons. Het is verleidelijk om te zeggen dat Nederland in dat opzicht een voorbeeld zou moeten nemen aan de Duitsers die onmiddellijk na 1945 spijt betuigden over de verschrikkingen die zij andere rassen en volken tijdens de oorlog hadden aangedaan. Maar dat is te gemakkelijk. De meeste Duitsers wisten dat ze ‘verkeerd’ zaten en zo niet, dan werd hun dit wel duidelijk gemaakt door de geallieerden. De Nederlanders hebben echter te maken met de verwerking van een stukje verleden waarop men tot voor kort altijd trots is geweest. Niet voor niets sprak men van de ‘Gouden Eeuw’, een periode waarin de Nederlandse vlag in verschillende landen en werelddelen wapperde, de economie bloeide en de kunst en cultuur een hoogtepunt bereikten. Dankzij recente wetenschappelijke publicaties én een tentoonstelling als deze wordt duidelijk dat er niet alleen wat rafelrandjes aan dit roemrijke verleden kleefden, maar dat het beeld van de gehele periode dringend aan herziening toe is.

ALBERT KORT, KAPELLE

Weer zo’n leuke vondst in VPRO Gids #6 op p. 24-25 (’Bromet kijkt naar rechts’): de verwisseling van beide pagina's over het tweeluik Rechts in beeld. Niet alleen Bromet kijkt naar rechts, ook de lezer. Tekst en speelse opmaak brengen de VPRO Gids aan de top. Al heel lang.

BEN MEYER, AMSTERDAM

Aart Nieuwland (Forum, VPRO Gids #7) maakt zich boos omdat het Noord Nederlands Orkest als ‘een Gronings symfonisch gezelschap’ werd omschreven, en niet als een Fries orkest. Echter, het NNO is in 1989 ontstaan als een fusie tussen het Noordelijk Filharmonisch Orkest uit Groningen, en het Frysk Orkest uit Leeuwarden. Het NFO had destijds al een lange geschiedenis achter de rug, zeker meer dan 150 jaar. Citaat uit Wikipedia: ‘Het is in directe lijn erfopvolger van het oudste Nederlandse orkest, het Orchest der Vereeniging De Harmonie, opgericht in 1862 als onderdeel van sociëteit De Harmonie. In 1926 ging het orkest zelfstandig verder als Groninger Orchest Vereeniging.’ Het Frysk Orkest echter was in 1989 nog maar 39 jaren oud, ontstaan in 1950 uit de Friesche Orchest Vereeniging en het Ljouwerter Orkest Forbân.

DOUWE VAN DER ZWAAG, VLIJMEN