Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

In VPRO Gids #10 staat een fraai artikel over het programma Nosferatu, Ein Film wie ein Vampir (p. 74, ‘Honderd jaar bloedzuigers’), uit te zenden door Arte. (Ach Arte, weer voer discussie? Nee toch?) Mooi artikel, niks mis mee, tot we aankomen bij het gedeelte over de film Nosferatu – Phantom der Nacht van Werner Herzog uit 1979. Oh gruwel ende horreur. Er wordt terecht gesteld dat scènes zijn opgenomen bij het stadhuis in Delft, maar wat de rattenplaag betreft….Niet dus! Die opnames zijn gemaakt in mijn eigen Schiedam. En wel op de Lange Haven, die moest figureren als de aankomsthaven van onze vampiervriend uit Transsylvanië. Ik en vele anderen zijn persoonlijk getuige van geweest van de stroom ratten die het schip samen met Nosferatu verlieten. Wie de locatie in Schiedam wil zien is van harte welkom. Het is een van de mooiste historische plekjes in de Rijnmond.

MARCEL BRAAK, SCHIEDAM

Sander, bedankt dat je in je programma duidelijk laat zien hoe oneerlijk alles op de wereld, maar zeker ook in Nederland, verdeeld wordt. Ik begreep je verwarring over hoe een tandartsrekening van zestig euro zo’n groot probleem kan zijn en dat jij dit zo makkelijk zou kunnen oplossen (Sander en de kloof, 17 februari, NPO 3). Ik wil je er echter op wijzen dat het zelfs nog onrechtvaardiger geregeld is en dat het maar goed is dat jij de kwestie in elk geval niet in beeld hebt opgelost, want daardoor had je die mevrouw volgens de regels van de uitkerende instantie dan wel de Participatiewet in grote problemen kunnen brengen. Lees de regels voor schenkingen maar eens goed na en vergelijk de ‘jubelton’ – geldschenkingen en dure cadeaus die rijke ouders hun kinderen kunnen geven – met wat de tas boodschappen of een bijbaan van inwonende kinderen boven de achttien voor strafkortingen en ellende oplevert bij de minima. Daar waar vermogensbelasting een jaloezietaks genoemd wordt, vraag ik me af hoe we deze ‘we-gunnen-ze-niks’-regelingen moeten noemen.

SUSANNA DONK, AMSTERDAM

In VPRO Gids #9 las ik de aankondiging van het interview met Dilara Bilgiç bij Nooit meer slapen (p. 58, ‘De ondogmatische’). Ik heb het beluisterd en ben erg enthousiast over deze jonge denker. Toen ik haar boek De gelabelde wilde kopen, wist de boekverkoper niet welk boek ik bedoelde, maar na even zoeken in de computer bleek dat er één (!) exemplaar in de winkel moest zijn. Gek dat er wel een stapel van minstens 200 exemplaren van De zeven vinkjes van Joris Luyendijk lag. Is Dilara Bilgiç bij voorbaat al gelabeld of heeft ze te weinig vinkjes?

TIMMY HARTMANN, WAGENINGEN

De avondshow met Lubach is een goed programma en de aflevering over de waan(zin) van cruises en cruiseschepen was me uit het hart gegrepen (23 februari, NPO 1). Dat ze zó vervuilend waren wist ik helemaal niet. Wel jammer dat Arjen Lubach met name de oudjes een paar keer noemde als passagiers. Je zag op dat moment vooral mensen jonger dan vijftig jaar die zich geweldig vermaakten in en op voorzieningen die nou niet direct voor oudjes geschikt zijn: een watercircus met de langste achtbaan, een klimrots, een waterglijbaan, een ijspiste, et cetera. Was dat omdat er vooral jongere mensen in de studio aanwezig zijn? Juist die groep(en) zouden ook moeten worden aangesproken toch? Zij hebben toch de toekomst?

A. VAN ’T RIET, LEIDSCHENDAM

Geschokt las ik in het artikel ‘Volgens Janet’ van Merel van Ommen (VPRO Gids #9, p. 50) dat een van de grootste popartiesten van de afgelopen halve eeuw afgedaan werd als zijnde niet relevant.

EMIL TIMMERMAN