Boekentips

Op 4 augustus 1969 verdwenen de vuurtorenwachters van de Great Isaac Cay spoorloos. Ze werden nooit teruggevonden. Het zoveelste raadsel dat de Bermuda-driehoek aankleeft. Sindsdien is de vuurtoren onbemand. ‘Hij zal op de klif blijven staan, rechtop en schimmig als de mast van een spookschip, terwijl rondom de verlaten vuurtorenwachtershuizen langzaam zullen instorten.’ In Atlas van vuurtorens aan het einde van de wereld (Meulenhoff) maakt ‘landrot’ José Luis González Macías een denkbeeldige reis langs de meest afgelegen vuurtorens op aarde. Elke vuurtoren voorziet hij van een verhaal, tekening, kaart en coördinaten. Het resultaat is een onwaarschijnlijk fraai boek over eenzaamheid, heldendaden en natuurgeweld waarvan je niet wist dat je het wilde hebben, totdat je het ziet.

KATJA DE BRUIN

‘Zij wilde dood en ik wilde dat ze bleef leven en we waren vijanden die elkaar liefhadden,’ vat Yolandi ‘Yoli’ Von Riesen ergens vroeg in Miriam Toews’ Niemand zoals ik (Cossee) de relatie met haar zus Elfrieda samen. De vertelster is een YA-schrijfster en alleenstaande moeder met een rommelig (liefdes)leven, maar het is de briljante concertpianiste ‘Elf’ die, ondanks haar liefdevolle huwelijk, talent en succes, na een zoveelste zelfmoordpoging op een psychiatrische afdeling belandt. Deprimerend gegeven tegen een deprimerend decor? Toews bewees al eerder dat ze je, schrijvend over potentieel loodzware zaken als een mennonitische jeugd, suïcidale familieleden en falende zorgverleners, toch regelmatig hardop kan laten lachen. In deze ontroerende schets van schrijnend gecompliceerde zusterliefde lukt dat opnieuw. 

DIRK-JAN ARENSMAN

En weer staat het gymnasium ter discussie. Nu door het jongste advies van de Onderwijsraad, overgenomen door Rutte IV: begin met de brede brugklas en stel daarmee de selectie van leerlingen drie jaar uit. Zou eerlijker zijn, schept kansengelijkheid. Het gymnasium is immers een elitair bolwerk voor bollebooskinderen van hoogopgeleide rijkelui, wat heb je aan dode talen als Grieks en Latijn en die stokoude ‘bakermat van onze beschaving’ – de bekende (voor)oordelen. In Het gymnasium (Prometheus) pleit NRC-redacteur Mirjam Remie voor het bestaansrecht van dit sterk traditionele maar ook emancipatorisch gebleken onderwijstype, niet alleen als tevreden oud-gymnasiast (2008) van het Rotterdamse Erasmus, maar ook met afgewogen argumenten. Met gymnasiumhistorie, zeventien geïnterviewde rectoren en getuigenissen van oud-leerlingen en -docenten. Sic!

MAARTEN VAN BRACHT