Je leest dit artikel gratis. Wil je meer van de VPRO Gids? Neem een abonnement. Nu 12 weken voor slechts 10 euro. Ik wil meer lezen →
Afpoeieraars
Laat ik beginnen met te zeggen dat er uitzonderingen zijn op alles wat ik ga zeggen, dat weet ik.
Maar er zijn banen die bestaan uit mensen zo snel mogelijk afpoeieren. Ik bedoel niet het recreatieve huis-tuin-en-keuken-afpoeieren. Ik bedoel niet het afpoeieren van straatverkopers, jehova’s of mijn zoons. Want als mijn zoons zich in je hebben vastgebeten voor een praatje, dan kan een gezonde basiskennis afpoeieren geen kwaad. Te beleefde mensen zonder deze kennis help ik vaak een handje.
‘Loop langzaam achteruit,’ zeg ik dan, ‘draai je om, en ren zo snel als de wind.’
Ik bedoel de professionele afpoeieraars. De mensen die ervoor betaald krijgen. Ik bedoel instanties waar je aan kunt kloppen voor hulp bij een probleem, maar als je er eenmaal hebt aangeklopt voel je je vooral zelf het probleem. Ik bedoel elke klachtenlijn die je ooit belde, elke arboarts die je moest keuren, overal waar je je recht kwam halen maar uiteindelijk ’s avonds tandenknarsend in bed lag te piekeren waar het toch mis was gegaan.
Dat moet je niet willen, of het koninklijk meervoud, dat moeten wij niet willen. Daar is het vaak misgegaan. Het is een tactiek om het afpoeieren wat soepeler te laten verlopen. En zijn ontelbare situaties waarin deze truc wordt toegepast. Ellende, honger, oorlog. Dat moeten we niet willen.
Of ziek zijn bijvoorbeeld. Dat moet je ook echt niet willen.
‘MS, is dat een officiële ziekte?’ zegt de afpoeieraar.
‘Ja.’
‘O, jammer, niet kunnen werken omdat je ziek bent, dat moeten we niet willen.’
‘Nee, dat willen we natuurlijk ook niet.’
Dan verklaar ik u hierbij afgepoeierd!
De club waar je niet met je vriend naar binnen mocht vanwege zijn sneakers.
‘Straks staat de hele tent vol sneakers,’ zegt de professionele afpoeieraar, ‘dat moeten we niet willen.’
Begrijpelijk natuurlijk, straks staat de dansvloer vol mensen op comfortabele schoenen!