Boekentips

Gescheiden moeder Frida, gesloopt door slaapgebrek, vergeet een paar documenten op haar werk en laat dochtertje Harriet (anderhalf) iets te lang alleen thuis. Dat is het begin van De school voor goede moeders (Hollands Diep), een zeldzaam huiveringwekkende ideeënroman over modern moederschap in een maatschappij waarin ouders continu worden gecontroleerd. Niet alleen wordt Harriet uit huis geplaatst, Frida moet naar een instelling om een rehabilitatieprogramma te volgen. Na een jaar zal de staat beslissen of ze het ouderlijk gezag terugkrijgt. Dankzij de onderkoelde stijl van debutant Jessamine Chan gaan de dramatische scènes waarin de wanhopige Frida probeert te bewijzen dat ze een goede moeder is, door merg en been. Een ouderschapsnachtmerrie die je nog lang zal heugen.

KATJA DE BRUIN

Het is geen genre waar we doorgaans aandacht aan besteden, maar Een laatste uitweg (The House of Books) van S.A. Cosby is dan ook een uitzonderlijke noir-thriller. Terwijl de ex-crimineel-doet-allerlaatste-klus-premisse toch geen wereldschokkende is. Gedwongen door acute geldnood besluit de zwarte garagehouder/huisvader Beauregard ‘Bug’ Montage nog één keer de vluchtauto te besturen tijdens een overval, zoals hij ooit veelvuldig deed, net als zijn weggelopen bajesklantvader. Die juwelenroof loopt uiteraard uit op een ramp met ernstige, suspensevolle gevolgen. Wél verrassend is Cosby’s decor (landelijk Virginia), net als zijn onnadrukkelijke aanstippen van thema’s als institutioneel racisme en (zelf)destructieve mannelijkheid. Daarbij is Bug een complexe en overtuigende antiheld, het proza gruizig, beeldend en fris. En Cosby schrijft rubberverbrandend geweldige achtervolgingsscènes bovendien.    

DIRK-JAN ARENSMAN

Wie van de aanvankelijk met Mussolini’s fascisme sympathiserende Italiaanse diplomaat en schrijver Curzio Malaparte diens oorlogsroman Kaputt las, vindt veel daarvan terug in De Wolga ontspringt in Europa (Koppernik), reisverslagen tussen 1941 en 1943 geschreven als oorlogscorrespondent voor de Corriere della Sera aan het Oostfront. In het eerste deel volgt hij tijdens de hete zomer opmars en oorlogshandelingen van de Duitsers in Oekraïne, in het tweede, na te zijn overgeplaatst wegens zijn kritische opstelling, de blokkade van het hongerende Leningrad in de winterse vrieskou. Malaparte beschrijft het krijgsbedrijf zonder juichtonen, indringend maar niet zonder pathos en eigendunk, en etaleert eigengereid met graagte zijn kennis over het Sovjetsysteem. Wie goed leest ziet zijn sympathie opschuiven naar het communisme.

MAARTEN VAN BRACHT