Je leest dit artikel gratis. Wil je meer van de VPRO Gids? Neem een abonnement. Nu 12 weken voor slechts 10 euro. Ik wil meer lezen →
©
VPRO Gids
abonneer
TE KOOP OF TE HUUR
Sinds ik af en toe schrijf over mijn onverwerkte tijd bij het UWV komen er allerlei hoofdrolspelers uit die periode bovendrijven in mijn geheugen.
Hoe meer er bovenkomt, hoe meer het voelt alsof ik een paar maanden in een rariteitenkabinet heb gezeten. Ik wil hierbij graag aanmerken dat ik vooral de mensen die juist wél een baan hadden wat vreemd vond – de coaches en begeleiders.
Parne, Peroen, Poeland en Pinnie bijvoorbeeld. Omdat ik één letter in hun naam heb veranderd voel ik me niet schuldig dat ik ze hier noem. Misschien waren de begeleiders en coaches wel een beetje gek geworden door het gebouw. Want: een grote ster in mijn UWV-verhaal is toch wel het gebouw waarin het voortraject, de cursus en het natraject zich afspeelden. Hier volgt een voorbeeld waar ik graag even een schijnwerper op zet.
Het gebouw stond TE KOOP OF TE HUUR! Er was nog een restje huizencrisis, dus ze kwamen maar niet van het enorme, logge gebouw af. Alle ramen waren grotendeels afgeplakt met grote knalgele ‘TE KOOP OF TE HUUR’-posters. Grotendeels, maar net niet helemaal.
Dus als we een cursus of iets anders in het traject hadden, dan zaten we net met ons hoofd onder de posters. In de praktijk pakte het zo uit dat als er mensen langsliepen of -fietsten of voorbijreden met de tram, ze ons achter het raam zagen zitten – en erboven stond dan absurd groot ‘TE HUUR OF TE KOOP’.
Uiteraard waren de plekken bij het raam de minst begeerde plekken. Als je wekker ’s ochtends ging moest je een keus maken: schiet ik op en heb ik keus, of kom ik laat of zit ik de hele dag onder een ‘TE KOOP OF TE HUUR’-poster? Dit klinkt onbelangrijk, maar onder een poster hoorde je twintig keer dit:
‘Hee, hee, Hee!’
‘Jij, ja Jíj! Met die hoodie!’
‘Hee!’
‘Ben je TE KOOP?!’
‘OF TE HUUR?!’