Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

In het artikel ‘Dansen met Cruijff’ (VPRO Gids # 17, p. 10) zegt David Kleijwegt onder meer het volgende: ‘Uiteindelijk zijn er helemaal niet zo veel films over Cruijff. Met deze erbij drie.’ Die bewering is onjuist: zoek op internet maar eens op ‘films over Johan Cruijff’, dan zie je dat het aantal aanzienlijk hoger is dan drie. We hebben het tenslotte wel over de allerbeste voetballer die de geschiedenis heeft voortgebracht.

MARCEL VAN DEN BOS, AMSTERDAM

Het beeld dat Bas Smolders schetst van koningin Wilhelmina in zijn artikel ‘Queen Pretty Face’ is wel erg flatteus (VPRO Gids #17, p. 58). Met de kennis van nu kan worden vastgesteld dat Queen Pretty Face zowel voor, tijdens als na de oorlog behoorlijk wat – constitutionele – steken heeft laten vallen. Dat is zelfs haar kleinzoon opgevallen. Veel boeken zijn heel wat kritischer dan Smolders anno 2022. Voor de oorlog was al duidelijk dat mevrouw bazig en eigenzinnig was. Ze wenste bepaalde ministers niet of nauwelijks te ontvangen, waste hen onbeschoft de oren en meende dat de monarch altijd het laatste woord had bij regeringsbeslissingen. Vlak nadat de Tweede Wereldoorlog was uitgebroken liet ze haar waardevolle bezittingen in veiligheid brengen en vertrok ze naar Groot-Brittannië. Mag ik wijzen op de – zeker niet onfeilbare – Oekraïense president Zelenski? En dan haar trackrecord in Londen: ruziën met een machteloos oorlogskabinet (‘majesteit was weer volkomen onmogelijk,’ noteerden diverse ministers in hun dagboek), Engelandvaarders ontvangen, hoogdravende praatjes houden voor Radio Oranje en schandalig weinig aandacht hebben voor het lot van de Nederlandse Joden. Na de bevrijding keerde ze terug naar het gehavende Nederland als ‘verzetsheldin’ en Moeder des Vaderlands. Toegegeven: de ‘zwaarbeproefde, lastige en idealistische vorstin’ heeft heel wat meegemaakt, maar dat geldt evenzeer voor haar onderdanen.

BOB LAGAAIJ, MIDDELBURG

Met veel genoegen las ik het interview met Hans Vandenburg over The Spotify Tour van Gruppo Sportivo (VPRO Gids #18, p. 22, ‘Spotify Sportivo’). Mooi dat hij naar eigen zeggen als man uit het stenen tijdperk nog verstand heeft van nieuwigheden in de muziek. Hij zal zich dan ook hebben gerealiseerd dat zijn opmerking ‘mijn leeftijd kom je niet te weten’ met een paar muisklikken kan worden ontkracht: op 17 augustus wordt hij 76. Bronnen onder andere: muziekencyclopedie.nl, pinterest en maxazine.nl.

THEO VAN GELDER, SNEEK

In VPRO Gids # 17 vraagt Rick de Gier zich af waarom puur realistische verhalen zo dominant zijn in de Nederlandse cinema (p. 14, ‘Fantastisch!’). Tsja, de pure realiteit is dat dit een oud Nederlands verhaal is. Schrijver E.J. Potgieter (1808-1875) klaagde al over ‘de kopieerlust des dagelijksen levens’ in de literatuur. En wat film betreft, Ik herinner me een Nederlandse regisseur die er prat op ging dat hij in een scène waarin een schip gedoopt werd een échte fles champagne kapot had laten smijten. In deze scène twijfelt het personage of zij dit schip eigenlijk wel wíl dopen. Op die twijfel zou de regie dus moeten focussen. En die fles? Een nietszeggend detail. Het geluid van kletterend glas zou al volstaan. Maar het is een Nederlands trekje om je blind te staren op de realiteit: vermoedelijk zijn wij het enige land ter wereld waar toeschouwers zich afvragen waarom personages in een film nooit naar de wc gaan. Antwoord: daar zit geen verhaal in. En als er wél een verhaal in zit, nou, dan moet die wc er natuurlijk in.

JOS VAN BEERS, THEATERREGISSEUR