Candy’s skate-leven

Candy is een skater in hart en nieren. In Europa heeft ze aan bijna ieder denkbaar toernooi meegedaan, en veel van die toernooien heeft ze ook gewonnen. Het enige waar ze nog van droomt is om deel te nemen aan de Olympische Spelen. Die droom wordt mogelijk als skateboarden vanaf 2020 een Olympische sport wordt en tijdens de Olympische Zomerspelen in Tokio (2021) een plek zal krijgen.

Candy besluit zich hier fulltime op te richten. Het zou de ‘kers op de taart’ van haar carrière zijn. Helaas gaat dit niet zonder slag of stoot. Ze weet zich te kwalificeren, maar loopt zes maanden voor aanvang van het evenement een ernstige knieblessure op. Candy moet hard werken om te revalideren en in vorm te blijven. Ook moet ze leren haar lichaam weer te vertrouwen. Het lukt, maar eenmaal aangekomen in Tokio slaat het noodlot opnieuw toe. Wegens een positieve Covid-19 test moet ze in quarantaine, waardoor de Olympische Spelen voor haar klaar zijn voor ze eraan kan beginnen.

De documentaire van Ruud Lenssen is een bijzonder intiem portret van Candy en de manier waarop zij omgaat met haar blessure. Als kind was ze erg druk en impulsief, waardoor ze vaak werd gecorrigeerd op haar gedrag. Ze heeft zich als kind veel moeten aanpassen aan anderen. De enige plek waar ze dit niet hoefde was het skatepark. Daar kon ze zoveel schreeuwen en klieren als ze maar wilde. Voor Candy is skaten niet alleen een sport, het is haar hele leven. Als ze dat niet meer heeft, is ze een deel van haar identiteit kwijt.

Het is bijzonder dat een topsporter zo kwetsbaar en menselijk wordt afgebeeld. We zijn meestal getuige van de hoogtepunten uit iemands sportcarrière, maar zelden van het pad er naartoe. Wat Candy extra bijzonder maakt is hoe ze al vijftien jaar aan de weg timmert voor de Nederlandse skate-wereld. Op haar sociale media deelt ze veel details van haar leven en carrière. Allemaal om skateboarden op de kaart te zetten.