Misschien heb je het je voor de spiegel weleens afgevraagd: wat zien mensen eigenlijk, als ze naar je kijken? Maar de spiegel vertelt je alleen wat je eigenlijk al wist, want met de ogen van een ander kun je zelf niet kijken.
‘Kun jij fietsen?’ ‘Wat spreek je goed Nederlands.’ ‘Wat een mooie naam, waar komt dat vandaan?’ Vagen en opmerkingen die bekroond regisseur Niki Padidar (Ninnoc, 2015; De Dokter Corrie show, 2015-2016) dagelijks te verstouwen krijgt. Als Padidar in de spiegel kijkt, ziet ze zichzelf, maar na meer dan dertig jaar in Nederland is haar inmiddels maar al te duidelijk geworden wat anderen zien: een nieuwkomer uit Iran. ‘Er is een nieuwe versie van mij ontstaan, die voor mij loopt,’ zegt ze in haar documentaire Al wat je ziet, de openingsfilm van het voorbije Idfa. ‘Mensen zien alleen haar als ze naar me kijken.’
Ook Khadija Sabriye krijgt niet zelden een vreemde blik toegeworpen. Ze is een van de vrouwen en meisjes die Padidar in haar documentaire portretteert. ‘De eerste vraag is altijd: waar kom je vandaan? Soms zeg ik dan: uit Rotterdam. Dan zeggen mensen dat ik niet zo bijdehand moet doen.’ Sabriye komt oorspronkelijk uit Somalië, maar woont 25 jaar in Nederland. Of ze weleens met iemand praat over de opmerkingen die ze krijgt? ‘Dan zou ik 24 uur per dag een psycholoog op spead dial moeten hebben,’ grapt Sabriye. ‘Nee, je moet het incasseren en ermee leren leven.’