woensdagetalage

Zou regisseur Pieter-Rim de Kroon de titel van zijn documentaire ironisch hebben bedoeld? Of wil hij zijn publiek ermee aansporen om extra goed te luisteren, dwars door alle rumoer heen, naar de onverstoorbare ritmes van de natuur? Stil is Silence of the Tides, een portret van het leven in en rondom de Waddenzee, hoe dan ook niet te noemen. Er klinken klotsende golven, krijsende vogels, blaffende zeehonden; zelfs de vlinder die met z’n vleugels fladdert en een bloem leeg slurpt is nadrukkelijk te horen. En dan zijn er nog de geluiden van menselijke bedrijvigheid: ronkende vissersboten, militaire oefeningen, het onsmakelijke gespetter in een slachterij, de meditatieve tonen van een kerkorgel.