Mapjes

Het Jeugdjournaal vraagt kinderen elke dag foto’s op te sturen die iets met het weer te maken hebben. Tijdens het weerbericht laten ze een selectie van de ingestuurde foto’s zien. Mijn zoon wil dolgraag in het weerbericht en regisseert bijna elke dag een foto. Die foto’s bewaar ik in het mapje ‘Afgekeurde weerfoto’s 2021-2022’.

Het mapje is een soort fotodagboek geworden. Zoon kijkt stemmig uit het raam naar de regen, want zit in quarantaine. Zoon in regen op weg naar de teststraat. Zoon weer op weg naar de teststraat, want ouders hadden niet goed gerekend. Zoon mag weer naar school, in het donker. Het geeft onze momenteel beperkte wereld goed weer.

Elke dag is er lichte teleurstelling, want tot op heden is zijn foto nog niet uitgekozen. Van ‘Samir vond dertig zeesterren op het strand van Bloemendaal’ en ‘Eva hakt hout in Spijkenisse’ win je het niet snel.

‘Maar ik geef niet op hoor,’ zegt hij. ‘Mooi niet!’

Ondanks de teleurstelling kijken we het Jeugdjournaal en bespreken we alles wat wél voorbijkomt. En zolang dat niet mijn zoon is, tijdens het vangen van een zonnestraal, regendruppels of een handje gore bladeren, staat het mapje ‘Afgekeurde weerfoto’s 2021-2022’ op mijn bureaublad. Niet als iets wat knippert of pijn doet in mijn keel, maar juist als iets wat schittert als deel van een oplossing.