Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Kijkend naar Pieter-Rim de Kroons film Silence of the Tides [nog te zien op NPO Start, red.] over de Waddenzee werd ik overdonderd door de weldadige afwezigheid van muziek. Het was een uniek hoogtepunt. Natuurdocumentaires worden altijd vervuild door het obligate en disfunctionele gebruik van slagwerk, violen en trombones om mij als kijker erop te wijzen dat er echt iets bijzonders te zien is. De natuur klinkt in werkelijkheid anders. Laat het een voorbeeld zijn voor anders natuurfilmers. Ik ben een groot muziekliefhebber, maar niet non-stop.

HUUB ODIJK, ZUTPHEN

In het artikel ‘Onveilig thuis’ (VPRO Gids #50, p. 42) wordt gemeld dat Nederland op de Europese femicidelijst op de derde plaats staat. Ik weet niet welke lijst precies gebruikt is, maar in de lijst van STATISTA (‘Estimated number of femicide victims in the European Union’, 2020) zie je bijvoorbeeld: Nederland 33 slachtoffers, Zweden 25 en Malta één slachtoffer. De relatieve aantallen slachtoffers (bij mijn berekeningen neem ik voor het gemak aan dat helft van de bevolking vrouw is, de bevolkingsaantallen zijn die van 2021) zijn respectievelijk 0,00000381062, 0,00000479846 en 0,00000386946 – zeer kleine percentages, die erg dicht bij elkaar liggen. Als je deze percentages voor een rangorde zou willen gebruiken dan zijn er in Malta relatief meer slachtoffers van femicide dan in Nederland. Ook Zweden staat dan hoger op de lijst. Als extreem voorbeeld: wanneer er in Malta één slachtoffer minder is, zal Malta een betere positie hebben dan Nederland. Gezien deze kleine verschillen en de daaruit volgende grote gevoeligheid voor kleine variaties én het feit dat niet in alle landen op dezelfde wijze de data worden verzameld zou je niet zo stellig moeten zeggen ‘Nederland staat op de derde plaats’.

TONI RIETVELD, HARLINGEN

De regering van Venezuela stelt zich ten doel twee miljoen kinderen van ‘muzikale pokon’ te voorzien, terwijl de meerderheid van de bevolking lijdt aan armoede, zo is te lezen in VPRO Gids #51 (p. 82, ‘Het Abreu-effect’). Jammer, zo’n bittere beoordeling. El Sistema is in Venezuela ontstaan en werd al snel ook door de overheid gesteund – daar mogen zij best trots op zijn. Ik wil het huidige politieke bewind in Venezuela niet verdedigen, maar heb ook geen waardering voor de politieke krachten die het land boycotten en proberen uit te sluiten, zoals nu gebeurt – met (nog meer) armoede als gevolg. El Sistema is een wonderbaarlijk mooi middel gebleken om mensen bij elkaar te brengen en weerbaar te maken. Daaraan is ook in het huidige Venezuela behoefte en ik durf te wedden dat de kinderen het daar niet in de eerste plaats als pokon beschouwen.

GERARD KESTER, LEUSDEN

Omdat ik naast een zendamateur woon las ik in het stuk ‘Geklets door de ruimte’ (VPRO Gids #50, p. 18) weinig wat ik nog niet wist. Wat ik miste is dat ze een sterke lobby hebben, dit in tegenstelling tot hun buren, die allang niet meer kunnen terugvallen op overheidstoezicht, want dat is grotendeels afgeschaft. Bij problemen zoek je maar een advocaat. Bijvoorbeeld als de buurman (het zijn bijna altijd mannen) zonder overleg een tachtig-meter-lijn dwars over de naburige percelen spant, zijn achtertuin vol hoge masten zet of een horizontale antenne over jouw dak laat hangen. Er kraait toch geen haan naar. Als hij gaat zenden met een vermogen ver boven het volgens de licentie toegestane maximum ook niet. Maar wat me het meest is bijgebleven toen ik de communicatie op forums voor zendamateurs een poosje volgde zijn de vrouwvijandige, lompe omgangsvormen van minstens de helft van de deelnemers. Geen wonder dat het een bolwerk is van oude mannen.

MIRJAM KIES, EINDHOVEN