Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

Dank voor het mooie artikel over de componist Joseph Bologne Chevalier de Saint-George. Saint-George werd echter geboren in het jaar 1739 en niet, zoals het stuk vermeldt, in 1745. Zijn vader was geen plantage-eigenaar maar ‘contrôleur général de la Guadeloupe’, vandaar dat hij in Parijs in de hoogste kringen kon verkeren. Op 25 maart 1802, bijna drie jaar nadat Saint-George berooid was overleden, voerde keizer Napoleon de slavernij opnieuw in. Omdat zwarte mensen volgens Napoleon niet kunnen componeren, werd ook het werk van Saint-George uit het repertoire verwijderd. Met name dat laatste heeft ervoor gezorgd dat Saint-George in de vergetelheid is geraakt. Toen er in de jaren zeventig in Frankrijk weer belangstelling ontstond voor zijn muziek bracht het label Arion nieuwe opnamen uit. Ik heb drie elpees, twee met vioolconcerten en één met strijkkwartetten. In 1999 verschenen twee cd’s met vioolconcerten en in 2019 kwam een cd uit met diverse werken. Alle bovengenoemde punten staan vermeld in de bijlagen van de elpees en de cd's.

WILLEM NAUJOKS, APELDOORN

In ‘Forum’ #9 vraagt Wim Venderbosch zich af hoe het komt dat de Denen, in tegenstelling tot de Nederlanders, inmiddels zo veel goede films kunnen maken. Hoezo ‘inmiddels’? Het antwoord is namelijk: meer dan een eeuw ononderbroken traditie en ervaring. Nordisk Film, de eerste Deense professionele filmstudio, dateert van 1906, toen de film nog zweeg. Asta Nielsen was in de zwijgende jaren een internationale ster van Monroe- of Bardot-formaat (hier in Den Haag heet een gokpaleis-voorheen-bioscoop nog steeds Asta en Paul van Ostaijen heeft haar in gedichten vereeuwigd), Carl Dreyers Jeanne d’Arc (1928) is een van de grote klassiekers uit de filmhistorie en de twee komieken Madsen & Schenstrøm vonden in 1921 –een jaar of zeven voor Laurel & Hardy – het komische duo uit, hier decennialang bekend als Watt en Half Watt. Zal ik nog even doorgaan? Ach nee, er moeten nog andere brieven op deze pagina.

OLE VAN LUYN, DEN HAAG

Russen zien hun fouten niet. Wij de onze ook niet. De emmers benzine die we gooien op smeulende vuurtjes, zoals vanaf grote afstand Afghaanse dorpen bombarderen. Met gebruik van geweld in Irak op zoek gaan naar massavernietigingswapens die er niet zijn en mensen straffen die naar buiten brengen dat het hier om ‘collateral murder’ gaat. Tegen de eigen richtlijnen in de fascistische leider van Kroatië razendsnel helpen met onafhankelijkheid, waardoor alle Joegoslavische bevolkingsgroepen in doodsnood komen. Na de val van het Warschaupact [mondeling, red.] beloven dat de Navo ‘not one inch to the east’ zal uitbreiden. Daarna de toenadering die Rusland zoekt afhouden. In 1991 willen wij geen referendum op de Krim, dat vier decennia eerder Russisch was. Wel in Kosovo (een klein en divers gebiedje zoals de Randstad), dat altijd Servisch is geweest, maar waar Serviërs een minderheid worden. Wij gooien er clusterbommen op, maar bekijken de lijken niet. Als de Oekraïne-oorlog begint zegt Navo-ambassadeur Ron Keller in het tv-programma M: ‘De Navo heeft Oekraïne het lidmaatschap een beetje opgedrongen, zeg ik er eerlijk bij.’ En Geert Mak: ‘Westerse landen spenderen meer geld aan het leger dan China en Rusland samen.’ Zouden wij vanaf de maan onze fouten beter zien?

W. SPIER, UTRECHT