Hahaha

Ik geloof niet in de hemel, maar ook daar zullen anderen ze tegenkomen op de beste wolk, relativerend vertellend over hoe grappig en onterecht bevoorrecht ze zijn. Zit ik zomaar op deze prachtige wolk! De tactiek is om wel te erkennen dat je bevoorrecht bent, maar er dan hahaha achter te zeggen. Of als je dat te ordinair vindt verwerk je ironie in alles wat je zegt. Je moet het wel benoemen, om te laten merken dat je niet achterlijk bent. Anderen wel, maar jij niet. Hahaha.

Aardbevingen, toeslagenellende, armoede. Superzielig. Maar zielig met een knipoog hoor. We maken een lolletje van onze schaamte. Maar bovenal: een verdienmodel. Het doet me wel plezier om te horen dat dit zowel door mannen als vrouwen wordt gedaan. Een flinke stap richting gelijkheid. Je kunt natuurlijk ook eens mensen van buiten de Randstad een camera of microfoon geven. Goede producenten, een podium, geld.

Mensen he-le-maal in Drenthe bijvoorbeeld. Of Zuid-Limburg. Maar ja, daar maak ik als Groninger dan zelf weer grapjes over. Het echte snobisme zit hem overigens in het idee dat mensen in (ik noem even een totaal willekeurige provincie) Groningen niet in de rij zouden gaan staan voor een overschatte croissant of zeldzaam paar sneakers. Dat zouden ze gewoon doen als ze de kans zouden krijgen, daar ben ik van overtuigd. Het zijn namelijk net gewone mensen.