Dat Bonsaibaby (Querido) geen harmonieuze liefdesgeschiedenis wordt, weet je vanaf A.N. Rysts openingszin: ‘…want in dat eerste jaar, in 1998 om precies te zijn, had hij het zes keer uitgemaakt.’ Maar een fascinerend verknipte knipperlichtrelatie is het, die tussen Violetta en ‘haar’ Lennard, die Ryst (pseudoniem van Daan Remmerts de Vries) langzaam uitserveert. Van pijnlijke gesprekken over minnaars en minnaressen tot beschrijvingen van hun eerste ontmoeting, flarden uit Violetta’s Brabantse jeugd, zijn botsingen met haar (oerburgerlijke?, overmatig beschermende?) ouders en de achtergrond van de titel. Maar terwijl na maanden van verwijdering een hereniging in Amsterdam nadert, vertroebelt Lennards onbetrouwbare relaas eerder dan het verheldert, en worden zijn hoogdravende praatjes steeds onuitstaanbaarder. Boeiend sch(r)ijnrealisme met een Rystiaans magisch-realistische ontknoping.
DIRK-JAN ARENSMAN