Forum

Brieven kunnen worden geredigeerd c.q. ingekort. Over (niet-)plaatsing wordt niet gecorrespondeerd.

In ‘Forum’ #5 las ik een brief van Ariel Wienk over het programma Onze man bij de Talilban van Thomas Erdbrink. Hoewel een terecht punt aan de orde wordt gesteld, namelijk of en hoe er rekening is gehouden met de veiligheid van de geïnterviewde personen – en dan met name van de vrouwen na hun optreden in dit programma – vind ik de reactie hierop wel erg kort door de bocht. Er is wel degelijk goed nagedacht over de veiligheid van de geïnterviewden. Lees het interview met de makers van het programma dat eerder in VPRO Gids #3 stond (‘Achter de sluiers’). Daarnaast heeft Thomas Erdbrink in verschillende gesprekken (o.a. Nooit meer slapen, NRC, de Volkskrant) duidelijk uitgelegd dat hij alle mensen die geïnterviewd zijn deze vraag heeft gesteld: ‘Besef je wat je doet door mee te werken aan dit programma?’ De belangrijkste overweging voor de vrouwen om dit wél te doen, is dat anders hun problemen onzichtbaar blijven voor de wereld en vergeten zullen worden. Het programma toont ook aan dat de wereld Afghanistan in de steek gelaten heeft. In de Buitenhof-uitzending van 29 januari liet Thomas Erdbrink zien dat hij hier helemaal niet olijk mee omgaat en dat hij zich de problemen van mensen in Afghanistan (en Iran) zeer aantrekt. Met dit programma wil hij ons een ernstige spiegel voorhouden. Ik kan alleen maar bewondering hebben voor de moed, aandacht en tijd die het heeft gevergd om dit programma te maken en het lot van Afghanistan onder onze aandacht te brengen.

SUZANNE ONDERWATER, AMSTERDAM

Uiteraard hebben we wel degelijk rekening gehouden met eventuele represailles. Met elk van de geïnterviewden hebben we de risico’s afgewogen. De meesten vonden dat hun verhaal verteld moest worden opdat de wereld Afghanistan niet zou vergeten. Een aantal van hen is inmiddels al naar het buitenland gevlucht. Anderen vechten moedig. We hebben nog steeds contact met hen.

ROEL VAN BROEKHOVEN, REGISSEUR ONZE MAN BIJ DE TALIBAN

Al jaren verbaas ik mij over de presentatie van het achtuurjournaal (VPRO Gids 4 ‘Goed nieuws’). Pompeuze aankondiging. Brede beeldschermen met op elk een andere afbeelding. Eronder zie je witte ‘pootjes’ waar blauwe kabels slordig omheen gewikkeld zijn. Boven de schermen zie je wit-blauwe staven. Tussen de schermen zijn ‘balken’, die vaak van kleur veranderen, plotseling iets vertonen en/of bewegen. Ook op de grote schermen komen soms bewegende balken voorbij. De visuele berichtgeving over Oekraïne wordt aangevuld met spikkels aan de linker- en rechterkant. Een specifiek onderwerp wordt vaak op een apart scherm vóór het brede scherm vertoond. De commentatoren worden geïnterviewd op een apart scherm dat op een witte ‘poot’ in de ruimte staat. Al met al vind ik het geheel ontzettend onrustig, afleidend en overprikkelend. Gelukkig hebben wij uitstekende presentatoren en journalisten! Die compenseren veel.

BIRGIT WIT

In het mooie artikel van Hans Klis over de serie The Undeclared War (VPRO Gids 4 ‘Waar gehackt wordt…’) wordt een opmerking van acteur Simon Pegg als volgt vertaald: ‘De overheid is zo stom en incompetent dat ze niet eens een plaswedstrijd in een brouwerij kan organiseren.’ In werkelijkheid zal Peggs personage hebben gezegd: ‘The government (…) couldn’t organize a piss-up in a brewery.’ Een drankfestijn in een voor de hand liggende plek als een brouwerij dus. Bijna geëvenaard door de vertaling van een opmerking in de film Providence: ‘We were usually mildly pissed before dinner.’ Dit werd: ‘We plasten meestal al voor het eten.’

CIS VAN HEERTUM