De pakketpunten doen het niet voor de liefde, ze zijn er om de flux aan bezorgdiensten te voorzien van vastgoed en daar verdienen ze aan. We hebben het er zelf naar gemaakt. Onze pakketjesdrang heeft elke stad doen vollopen met pakketpunten, opslagkluisjes met codes of winkels die simkaarten en snoep verkopen, hier en daar wat toeristen helpen met printen, maar vooral pakketjes aannemen.
Mijn wijk heeft pakketpunten voor PostNL, UPS, GLS, Mondial Relay, Homerr, Wish, DHL, DPD en DHL Express en ik zie ze allemaal weleens van binnen. De ene keer voor een blauwe jas uit een bepaald Ann Demeulemeesterseizoen die ik tweedehands heb gekocht van een oude Vlaamse man die hem thuis had liggen. Dan weer voor hondenvoer, want dat draag ik niet graag van de dierenwinkel naar huis, maar ik kan ook niet altijd thuis blijven voor de bezorging. (‘We komen tussen 8.00 en 16.00 uur’ leest meer als een dreigement dan als een bezorgafspraak.)