dinsdagetalage
Niet opzij
Sabine Weiss fotografeerde de twintigste eeuw met een licht geamuseerde blik.
‘Gisteren is Sabine gestorven,’ zegt filmmaker Camille Ménager een het begin van haar documentaire Sabine Weiss, One Century of Photography (vandaag te zien in Close up). ‘Ze was 97.’ Weiss was de laatste overlevende van de ‘humanistische’ school, van Robert Doisneau, Henri Cartier-Bresson, Willy Ronis en Brassaï. Fotografen die na WO II de straat op gingen om gewone mensen en het dagelijkse leven vast te leggen. Het was de mens die hun interesseerde: een mens die blij was dat hij het leven weer kon oppikken. Ook de foto’s van Weiss getuigen van dat na-oorlogse optimisme. ‘Het was een mooie tijd,’ zei ze er eens over. ‘Het was na de Duitse bezetting en voordat de Amerikanisering begon.’