vrijdagetalage

Een halve eeuw geleden componeerde Astor Piazzolla Vier jaargetijden voor zijn eigen tangokwintet (bandoneon, viool, piano, gitaar, contrabas). In de loop der jaren zijn er allerlei bewerkingen gemaakt door muzikanten die niet in een tangokwintet zitten en toch Vier jaargetijden willen spelen met hun eigen ensemble. Een pianotrio bijvoorbeeld, of een piano-bandoneonduo, of vier strijkers en saxofoon. Het aardige van die bewerkingen is dat iedereen er op zijn eigen manier een dolle boel van maakt. De een laat vier muzikale lijnen door elkaar wriemelen en benadrukt de schrille dissonanten, de ander houdt het op een enkele melodielijn en een stuwende bas. Ondertussen wordt er gestrooid met trillers, glissandi, vrije omspelingen en speciale effecten, er worden vrolijke trommeltjes toegevoegd, en de solisten mogen nieuwe tempo’s inleiden met virtuoze riedels die klinken alsof ze geïmproviseerd zijn. Zoveel vrijheid hoor je niet vaak in bewerkingen van klassieke muziek, waarin men doorgaans zo dicht mogelijk bij de noten van de componist blijft.