woensdagetalage

In 1863 schreef Hector Berlioz dat hij in Straatsburg een zeer succesvol concert had gegeven. Liefst 8500 mensen hadden gehuild en telkens weer de muziek onderbroken met uitzinnig gejoel. Het slotapplaus was overdonderend en het podium werd bedolven onder bloemen. Zulke massale geestdrift verwacht je misschien bij een groots drama met het soort opzwepende muziek waarop Berlioz patent heeft, maar in dit geval stond L’enfance du Christ op het programma, een ruim anderhalf uur durend oratorium dat vooral ingetogen en devoot klinkt en eindigt in diepe stilte. Waar kwamen al die bloemen trouwens vandaan? Die moet je eerst meenemen, anders sta je in je enthousiasme met lege handen. Vermoedelijk werden ze door familieleden van de 450 plaatselijke koorzangers naar het podium geworpen. Als je zus op de planken staat, verdient ze een bloem, of de muziek mooi is of niet.