maandagetalage

Soms moet je een mannenboek lezen om te begrijpen waarom vrouwen zich benadeeld voelen. In Nederlandse componisten van heden en verleden maakt Marius Monnikendam flink wat ruimte voor de leerlingen van Willem Pijper. Dat is op zich niet vreemd. Pijper was de invloedrijkste compositieleraar van wat zo mooi het interbellum heet en deze leerlingen waren generatiegenoten van Monnikendam. Eerst geeft hij een lijst met tien leerlingen en vervolgens bespreekt hij hun leven en werk. De bekendsten krijgen zo’n vier pagina’s toebedeeld, de anderen een halve tot anderhalve pagina. Twee leerlingen slaat hij over, maar hij vergeet ze niet: Henk Badings verdient een eigen hoofdstuk en Henriëtte Bosmans wordt verstopt in het hoofdstukje ‘Vrouwelijke componisten’. Hier schrijft Monnikendam dat er tot dan toe geen vrouw is geweest die behoorlijk kon componeren. Hij weet ook hoe dat komt en we citeren zijn verklaring letterlijk, anders denkt u dat u voor de mal wordt gehouden: ‘Door een goddelijk raadsbesluit is de vrouw uitverkoren kinderen te baren, terwijl volgens hetzelfde raadsbesluit het de man is voorbehouden iets uit het niets voort te brengen, te scheppen met lijn en kleur, met woord en klank.’