'Hij had eigenlijk hier moeten zijn, erover moeten schrijven' dacht vormgever en dichter Edwin Smet pakweg tien jaar geleden, toen hij door de straten van New York liep met gedichten van Pessoa vers in het geheugen. Het idee voor een dichtbundel was geboren, of althans: de kiem werd gelegd. In het kader van de aankomende 'beurs van kleine uitgevers sprak de boekensite met de man die het boekje zowel geschreven als vormgegeven én in eigen beheer uitgebracht heeft.
Fernando Pessoa staat niet bekend om zijn reislust: nadat hij als 17-jarige uit Zuid-Afrika terugkeerde naar zijn geboortestad, zou hij Lissabon nooit meer voor lang verlaten.
Maar hoe zou het zijn geweest als hij die aandrang wel had gevoeld? Een dichtersgeest waait de wereld rond in: ‘Pessoa loopt door de straten van New York’
Je geeft het boek uit onder naam van 'Meer van dat moois' Wat is dit voor een stichting?
We [ Edwin Smet en Bas Jacobs, red.] zijn ooit begonnen met deze stichting om 'typografische schoonheden' te laten zien, eigenlijk alles wat met mooie belettering te maken heeft. Al snel hebben we dat breder doorgetrokken omdat álles wat mooi is getoond dient te worden. Er valt nog genoeg te genieten, en er zijn genoeg mooie dingen om te tonen. Daar willen we ons steentje aan bijdragen.
Loop je hiermee geen financieel risico?
De duizenden euro's die je erin investeert verdien je een klein beetje terug door de verkoop, maar vooral door heel veel goodwill en de vele leuke nieuwe mensen die je ontmoet. Je kunt het verlies noemen, maar het is eigenlijk alleen maar winst. Bovendien kan je als vormgever laten zien wat je wilt maken.
Wij zijn er beiden van overtuigd dat wanneer je een boek uitgeeft, je het als volledig 'af' werk moet maken, dus niet alleen maar met een goede inhoud, maar ook in een verzorgde en weldoordachte uitgave. In de wereld van de grotere uitgeverijen worden helaas veel te veel boeken naar 'de standaard' uitgegeven. Als ik dit boek had laten maken bij een grotere uitgeverij dan is het zeer waarschijnlijk niet mogelijk in de huidige uitvoering met linnen omslag, leeslint en dure papiersoorten.
Ligt het in jullie ambitie om zelf groot te worden?
Nee. Het ligt niet in de ambitie, maar we sluiten niets uit. Wij zouden willen pleiten voor kleinschaligheid en traagheid. Je hebt gewoon veel tijd nodig om iets te maken wat hout snijdt. Dat betekent niet dat alles traag moet gaan, maar er is in ieder geval geen ambitie om groot te worden in de zin van 'we moeten een wereldwijde beweging of een nationale beweging worden'. Dat zeker niet, maar goed; wie zal het zeggen?
Op je oude website staat ergens: Als het ontwerp met de kont draait, vergeet je het in de ogen te kijken. Was dat ook zo met het maken van dit boek? Dat je de draad even kwijt was?
Ja, dat klopt. In de dagelijkse praktijk, sores zal ik maar zeggen, raak je wel eens het overzicht over je bezigheden kwijt. Als je alleen maar aan het produceren bent dan verlies je wel eens de gewenste inhoudelijkheid..Als je echt langdurig over iets na gaat denken, komen er soms verrassende dingen uit.
Terug naar de inhoud. Waar gaat het over?
Waar het over gaat is multi-interpretabel. Het is vooral toch een hulde aan Pessoa en de poëzie. En aan Mooie Dingen Maken.
Heb je je als dichter laten beïnvloeden door Pessoa?
Zeker wel, of tenminste: de toon waarin ik geschreven heb is daardoor wel beïnvloed. Ik kan het niet aantonen door te wijzen op specifieke zinnen, maar ik heb er meerdere mensen over gehoord . Ik ben trouwens beïnvloed door veel dingen, waarschijnlijk ook waarvan ik niet eens weet dat ze van invloed zijn. Met de vormgeving is het eigenlijk net zo. Ik ben al 15 jaar ontzettend veel aan het kijken, bekijken en lezen en daardoor word je beïnvloed. Je hebt onwijs veel bagage in je hoofd en op een of andere manier kan je dat kwijt.
Op www.meervandatmoois.nl staat een man met het boek in zijn handen in New York. Ben jij dat?
Nee! Dat is EEN Pessoa in New York. Bas was er afgelopen maand en heeft toen een aantal mensen gefotografeerd met dat boek in de hand. Dat zijn willekeurige mensen, willekeurige Pessoas. Zo loopt er op het moment een fotosessie in Guatemala en misschien binnenkort ook eentje in de Sahara, maar dat is nog niet zeker. In het boek zelf blijft Pessoa ook niet in New York. Vanaf pagina 20 verlaat hij die stad en komt er nooit meer terug. Behalve in het gedicht 'Terug'. Maar hij waait alle kanten op. Het idee is eigenlijk dat het 'New York' uit de titel symbool staat voor 'de andere omgeving'.
Hoe ziet jouw ideale publiek eruit?
Mensen die houden van literatuur, en van mooie uitgaven.
Al bezig met een volgend project?
Ja, er zijn ideeën, en ze hebben met boeken te maken. Misschien onthullen we ze op de Beurs van de kleine uitgevers.