Welk boek, dat u het afgelopen jaar las, vond u het beste, en welk boek stelde het meest teleur of was simpelweg niet om door te komen? Tien schrijvers gaven antwoord op die vraag.

Wanda Reisel
Laatst verschenen boek: Die zomer (Querido)

Beste boek: De Vervalsers (Anthos, Theo Kars) "Superieure Nederlandse schelmenroman uit 1967: beschrijft de sluwe en tegentijdse hoofdpersoon door middel van briljante manipulaties van zijn vrienden ("het bediendewezen") en de overheid. Gebaseerd op Kars’ eigen leven: oplichting van de PTT in 1964 voor 100.000 gulden. Met het buitgemaakte geld financierde schrijver/hoofdpersoon een eigen literair tijdschrift en een hedonistisch leven. De nozem-intellectueel draait voor langer de bak in. Na wat andere boeken en de vertaling van Casanova is de epicurist Kars naar het schijnt verdwaald in Dorian Gray-achtige gezondheidspillen."
Slechtste boek: Man in het duister (De Arbeiderspers), Paul Auster. "Bijeengebroddelde Auster: mislukte, in drieëneenhalve maand geschreven roman waarin auteur water en olie mengt. Meestal lukt het Auster schitterend om ons in zijn unieke universum te laten geloven, maar hier lijken de verschillende realiteiten en matige verhaallijnen moedwillig door elkaar geklutst. Met een imploderende soufflé als gevolg. Voelde al lezend nattigheid en ook wel belazerderij."

Charles den Tex
Cel (De Geus)

Beste boek: Kiss & Tell (Picador) van Alain de Botton. "Een man schrijft de biografie van zijn vriendin om haar te leren begrijpen. Een prachtige ontdekkingsreis door de manier waarop mensen elkaar kennen."
Minste boek: De beproeving (De Geus) van Tess Franke. "Nederlandse legal thriller rond advocate Femke Wolzak. Alle ingrediënten voor een spannend verhaal zijn er, maar het komt niet van de grond. Het plot rammelt en de hoofdpersoon is mutsig."

Simone van der Vlugt
Blauw water (Anthos)

"Een van de mooiste boeken die ik heb gelezen is Haar naam was Sarah (Artemis& co) van T. de Rosnay. Een heel indrukwekkend verhaal over een vrouw die op het spoor komt van een slachtoffer van de Holocaust, Sarah, en probeert te achterhalen wat er met haar is gebeurd. Gezien het zware onderwerp heb ik het een tijdlang in mijn boekenkast laten staan, maar toen ik eenmaal begon te lezen kon ik niet meer stoppen. Het is een stukje geschiedenis dat niet vaak genoeg verteld kan worden, maar het is ook een verhaal waarin niets gaat zoals je had gedacht. En daar houd ik van."
"Het boek dat me het meest is tegengevallen is Duizend schitterende zonnen (De Bezige Bij) van Khaled Hosseini. De vliegeraar vond ik heel mooi, maar Duizend schitterende zonnen vond ik erg sentimenteel en dramatisch. Zielige vrouw die geslagen wordt door brute echtgenoot… In dit boek krijg je precies wat je verwacht. Als het dan nog mooi wordt opgeschreven, komt het verhaal wel weg met al die clichés, maar dat is ook niet het geval."

Stefan Brijs
De engelenmaker (Atlas)

Beste boek: Jan Brokken, In het huis van de dichter (Atlas). "Ontroerend en fascinerend portret van de veel te vroeg gestorven geniale Russische pianist Youri Egorov, buurman en vriend van de schrijver in het Amsterdam van de jaren ’80’."
Slechtste boek: "Dimitri Verhulst, Godverdomse dagen op een godverdomse bol (Contact). Ergerniswekkend en vervelend gekoketteer."

Robert Vuijsje
Alleen maar nette mensen (Nijgh & Van Ditmar) 

Beste boek: The Game (Regan Books), Neil Strauss . "Een groep mannen die in Los Angeles het vrouwen versieren op wetenschappelijk niveau aanpakt – dat klinkt niet per se als een diepgaand grote-mensenboek. Maar het is een ontroerend, komisch en waargebeurd verhaal over vriendschap. En een voorbeeld van hoe je zou moeten schrijven."
Slechtste boek: Londonstani (Harper-Collins), Gautam Malkani . "Een groep allochtone jongeren die in Londen de player uithangt met het geld van gestolen mobieltjes – dat klinkt als een flitsend boek. Maar het consequente gebruik van fonetische straattaal maakte het zo onnavolgbaar dat ik het na twee pagina’s weglegde. En niet meer oppakte."

Judith Koelemeijer
Anna Boom (Atlas)

"Veruit het beste boek dat ik in 2008 heb gelezen is Wat is de wat (Rothschild & Bach) van Dave Eggers. Het verhaal van de Soedanese vluchteling Valentino Achak Deng, door Dave Eggers met veel inlevingsvermogen opgeschreven. Rauw, gruwelijk, maar ook humoristisch en uiteindelijk diep ontroerend. Een inspirerend voorbeeld ook van wat je als schrijver met nonfictie kunt doen. De werkelijkheid beschrijven juist door je er met verbeelding van los te zingen."
"Iets dergelijks probeerde Dorinde van Oort ook in haar familiegeschiedenis Vrouw in de schaduw (Cossee). Maar daar is de opzet mislukt en wordt het verhaal ongeloofwaardig. De fantasie van de schrijfster gaat met haar op de loop en als lezer raak je het spoor snel bijster. Ook al staat er nog zo vaak: “Zo moet het zijn gegaan”."

Abdelkader Benali
Marathonloper (De Arbeiderspers)

"Beste boek: Verontwaardiging (De Bezige Bij) van Philip Roth en Braziliaanse brieven (De Arbeiderspers) van August Willemsen.
Niet het slechtste boek, maar The Savage Detectives (Farrar, Straus & Giroux) van Roberto Bolaño vond ik niet om door te komen."

Esther Gerritsen
De kleine miezerige god (De Geus)

"Het beste boek dat ik dit jaar las: Morgen ben ik een leeuw. Hoe ik mijn schizofrenie overwon (Archipel) van Arnhild Lauveng . Het boek dat ik twee keer las. Het was uit en ik begon opnieuw. Gekte als redelijkheid beschreven. Lauveng weet het inzichtelijk te maken hoe behang opeten voor sommige mensen in sommige situaties de enige manier van communiceren is. Of hoe logisch het is dat angsten ratten worden. Echte gekte lijkt niet te bestaan. Er bestaan alleen veel pijnlijke en vrij complexe manieren om je te uiten."
"En het ellendigste boek: De vrouwelijke hersenen (Sirene) van Louann Brizendine. Het boek dat me niet tegenviel maar me wel de put in hielp. Een studie naar mamahersenen, papahersenen, Tienermeisjeshersenen en rijpe vrouwelijke hersenen. De vrouw beschreven als chemische fabriek, slachtoffer van hormonen. Zo overtuigend gedaan, dat ik moedeloos werd. Alsof mijn baarmoeder mij geheel bepaald heeft en ik elke illusie van een vrije geest maar moet laten varen. Het kan niet waar zijn. Ik wil het niet. Of ga ik hier – oud en wijs – op terug komen?"

Christiaan Weijts
Via Cappello (De Arbeiderspers)

Beste boek: P.F. Thomése, Nergensman (Contact). "Na de uitzinnig sterke roman Vladiwostok! te hebben verslonden, wist ik dat ik Thomése moest gaan volgen. In Nergensman. Autobiografieën peilt hij met wijsheid, humor en heimwee de geestgronden van zijn schrijverschap en de taal. Een boek met monumentale potentie. Langzaam en veelvuldig bezoek is beleefd aanbevolen."
Slechtste boek: Tomas Ross, De marionet (Cargo). "Mislukte what-if-roman rond de vraag: wat als Pim Fortuyn was blijven leven? In elk geval niet als de houten-klaaskarikatuur die Ross hier optakelt in z’n krakkemikkige kinderboekstijltje en met het politieke besef van een aardvarken. It’s a bloody shame."

Simon Vinkenoog
Vinkenoog verzameld (Nijgh & Van Ditmar)

"Het belangrijkste boek van het jaarvind ik Egbert Tellegen’s Het utopisme van de drugsbestrijding (Mets & Schilt). Iedereen die zijn mond open doet over het gebruik van genotsmiddelen dient dit boek gelezen te hebben, of al overtuigd te zijn van de waarheid: verboden te verbieden."
"Het meest teleurstellende boek durf ik niet te noemen; de potboiler van een oude vriend. En met alle respect en waardering voor de dichter Erik Jan Harmens, ik kon mij niet door de eerste pagina’s van zijn romandebuut Kleine doorschijnende man (Nijgh & Van Ditmar) heenworstelen, maar dat ligt wellicht aan mij."