‘Ik maak geen onderscheid tussen popcultuur en serieuze cultuur. De enige vraag die ik mezelf steeds stel is: do I love it?’ Michael Chabon, auteur van veel succesvolle romans, staat bekend om zijn vermogen om high en low culture moeiteloos met elkaar te vermengen. In zijn meest recente werk 'Telegraph Avenue' lukt dit hem opnieuw. In de zaal van De Avonden vertelt hij over muziek, een platenzaak en een idealistisch woonproject in Maryland.

GEZIEN
Michael Chabon, Crossing Border, De Avonden, Crossing Border, 17 november 2012

LITERATUUR
Hij weet hoe het is om hoge verwachtingen waar te moeten maken. Chabon werd vanaf zijn debuut in 1988 – hij was slechts 25 – hét literaire talent van de Verenigde Staten genoemd. In 2001 loste hij die belofte in door de Pulitzerprijs te winnen voor zijn roman De wonderlijke avonturen van Kavalier en Clay, een verhaal over twee striptekenende neven in het New York van de jaren veertig. Zijn jongste boek, Telegraph Avenue, draait om twee Californische vrienden. De gekleurde Archy en de Joodse Nat doen hun best om hun platenzaak van de ondergang te redden. Die platenzaak bestaat echt: hij is gevestigd in de buurt van Berkeley en wordt daadwerkelijk gerund door een blanke en een gekleurde man. Chabon vond er jaren geleden de inspiratie voor zijn boek. ‘Ik ben in de jaren zestig opgegroeid in het idealistische en experimentele Columbia in Maryland,’ vertelt hij op Crossing Border. ‘We woonden in een van de eerste wijken waar gekleurde en blanke mensen werkelijk in één wijk samenleefden, en niet alleen toevallig naar dezelfde school gingen.’ Door dit verleden raakt Chabon gefascineerd door wat hij zelf ‘genuine integration’ noemt: ‘Toen ik die platenzaak op Telegraph Avenue binnenliep en die twee mannen daar stonden, zag ik de droomwereld uit mijn jeugd weer. In een platenzaak vindt óók echte integratie plaats: jij en ik komen er bij elkaar en praten over muziek’.

PLUS
‘You really let your freak flag fly’, zegt interviewer Maarten Westerveen tegen Chabon over de enorme berg niet-dagelijkse literaire onderwerpen die hij in zijn boek aansnijdt: van kungfu tot blaxploitation-films. Chabon antwoordt met een glimlach: ‘That’s the only flag I have.’ Dat het gesprek geanimeerd is heeft zijn effect op de – uitpuilende – zaal. Er wordt flink gelachen om de auteur, die precies weet hoe hij zijn publiek moet vermaken.

MIN
Chabon kreeg de toch al niet bescheiden zaal van De Avonden probleemloos vol. Dat is een verdienste, en het feit dat niet iedereen alles kon volgen kan hem dan ook zeker niet aangerekend worden. Chabon had achteraf een nog groter podium verdiend.

CONCLUSIE
De grote toeloop voor Chabon bleek terecht. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, wat het gesprek meer dan de moeite waard maakte – zelfs voor diegenen die vanwege de drukte niet veel meer zagen dan de achterhoofden van de mensen voor zich. Chabon maakte de hoge verwachtingen wéér waar.

CIJFER
8