Lachen met de Holocaust taboe? Bij Shalom Auslander valt dat wel mee. Of zijn Joodse afkomst de grappen over Anne Frank en concentratiekampen nu goed praat of niet, grappig zijn ze zeker. ‘Ik had maar twee uur om Sachsenhausen te bezoeken. De kaartverkoper adviseerde mij om dan maar direct door te gaan naar de gaskamers.’

LITERATUUR
Shalom Auslander groeide op in een New Yorks Joods-Orthodox milieu. Zijn schrijverschap staat volledig in teken van dit verleden. Op humoristische, soms bijna slapstickachtige wijze beschrijft hij de grillen van een Joods bestaan. De titel van zijn memoires die in 2007 verschenen vat alles voortreffelijk samen: Foreskin’s Lament. Hij schreef drie romans en vele korte verhalen. De prijzenregen blijft voorlopig uit, maar over een gebrek aan lezers hoeft Auslander niet te klagen. Mensen zweren bij zijn werk als de ultieme hilariteit.

PLUS
En niet alleen in zijn boeken weet Auslander de lachspieren van zijn publiek goed te trainen. Als hij vertelt over de tachtigjarige Anne Frank die hij opvoert in zijn jongste roman Hope: A Tragedy zegt hij dat ze als persoon een absolute pain in the ass is. ‘Haar writers block frustreert haar. Ze is al 60 jaar bezig aan haar tweede boek. Tja, wat wil je ook als er 30 miljoen exemplaren van je debuut zijn verkocht; de verwachtingen zijn tamelijk hoog gespannen.’

MIN
Auslander moet oppassen dat zijn ironische kijk op het Jodendom geen gimmick wordt. Als hij via Anne Frank, naar Kafka, naar Sachsenhausen springt begin je je af te vragen in hoeverre hier nog sprake is van oprechte bekkommernis.

CONCLUSIE
Lachen met de Holocaust, het werkt. Je zou het een verademing kunnen noemen. Alleen is de grens tussen verademing en verzuchting bij Auslander soms wel heel dun.

CIJFER
7