Op het internet wemelt het van de cursussen en workshops die je helpen bij het publiceren van een roman. Maar als je eenmaal bent gedebuteerd, wat dan? Zes debutanten wisselen op het Debutantenblog hun ervaringen uit.

Myrthe van der Meer werkte als redacteur bij een uitgeverij, tot ze zwaar depressief werd en in een psychiatrische inrichting belandde. Dit najaar verscheen haar debuutroman Paaz, waarin ze verslag doet van de vijf maanden die ze op een besloten afdeling doorbracht. Enkele jaren later is de cirkel rond. Ze is terug bij een uitgeverij. Niet als redacteur, maar als schrijfster. Of als debutante, beter gezegd. Met de uitgave van Paaz heeft ze haar eerste stappen in de literaire wereld gezet.

Op haar website schreef Van der Meer al eerder over haar ervaringen als nieuwkomer. De inhoudelijke en grammaticale correctierondes ervoer ze als martelingen en de eerste recensie, na twee jaar in stilte aan het boek te hebben gewerkt, viel haar (hoe positief ook) rauw op het dak. Hoe vergaat het andere debutanten? Hoe gaan zij om met alle vraagstukken die bij het schrijverschap komen kijken?

Van der Meer is een van de initiatiefnemers van het Debutantenblog, waar zes debutanten hun eerste ervaringen in het boekenvak delen. Ook Murat Isik (Verloren grond, 2012), Wytske Versteeg (De wezenlozen, 2012) en Peter Zantingh (Een uur en achttien minuten, 2011) zijn bij het project aangesloten. En twee schrijvers die in het voorjaar van 2013 hun debuut zullen maken: Deniz Kuypers (Dagen zonder Dulci) en Dennis Rijnvis (Savelsbos). Alle debutanten vonden hun weg naar een uitgever via literair agentschap Sebes & Van Gelderen.

Op het Debutantenblog wordt elke zondag een vraag voorgelegd die door de zes panelleden wordt beantwoord. Zoals: ‘Wie bepaalt wat een lezer tijdens het lezen voelt: de lezer of de schrijver?’ En: ‘Wat was het moeilijkste onderdeel van het schrijven van je debuutroman en waarom?’ De opdracht voor komende zondag: ‘Wanneer en waarom besloot je een schrijver te worden?’

Het is enigszins de vraag hoe lang zo’n project stand kan houden. Een aantal van hen werkt inmiddels aan een tweede boek. En om nu als eeuwige debutant door het leven te gaan… Maar als de wekelijkse frequentie wordt voortgezet, ontstaat er al snel een overzicht dat hulp kan bieden aan de volgende lichting debutanten. Of nog mooier, dat het aspirant-schrijvers aanmoedigt om zich eerst voor de cursus ‘Debuteren als schrijver’ op te geven. De omgekeerde volgorde dus. Dat kan natuurlijk ook.