Mijn vriend is interessant maar hij is niet in zijn appartement.
Hun gesprek lijkt interessant maar ze spreken een taal die ik niet versta.
Ze gaan allebei door voor interessante mensen en dus weet ik zeker dat hun gesprek interessant is, maar ze spreken een taal waarvan ik maar een beetje versta, dus vang ik alleen flarden op als ‘ik snap het’ en ‘op zondag’ en ‘helaas’.
Deze man kent zijn onderwerp door en door en zegt er vele dingen over die op zichzelf waarschijnlijk interessant zijn, maar ik ben niet geïnteresseerd omdat het onderwerp me niet interesseert.
Er komt een vrouw die ik ken op me af. Ze is erg opgewonden, maar ze is geen interessante vrouw. Wat haar opwindt zal niet interessant zijn, het zal gewoon niet interessant zijn.
Op een feestje zegt een doodnerveuze, snel pratende man veel slimme dingen over onderwerpen die me niet zo erg interesseren, zoals de restauratie van historische panden en in het bijzonder de leeftijd van behang. Maar omdat hij zo slim is en omdat hij me zoveel informatie per minuut geeft, krijg ik er geen genoeg van naar hem te luisteren.
Dit is een erg knap uitziende Engelse verkeersdeskundige. Het feit dat hij zo knap is, en zo geanimeerd, en zo’n mooi Engels accent heeft, wekt de schijn, elke keer als hij begint te praten, dat hij op het punt staat iets interessants te zeggen, maar hij is nooit interessant, en hij zegt iets, voor de zoveelste keer, over verkeerspatronen.
(Vertaling: Peter Bergsma)