<<< Deel 1
Maar eerst langs een fietsenmaker. Al was het maar om te weten naar wat voor model ik opzoek ben. Zwart, een herenfiets, allicht met ‘Terryzadel’ (wat voor soort zadel dat ook moge zijn), meer weet ik niet. Uit het krantenarchief heb ik een foto meegenomen van vlak na de aanslag, met daarop ook de fiets van Fake Krist, maar de foto is te vaag om als simpele ziel iets zinnigs over te kunnen zeggen.
De fiets van Fake Ploeg - 2/5
Haarlem. Hollands licht door de Hollandse wolkenstapels. Een schitterende dag om de fiets uit een klassiek Hollandse roman op te speuren.
De eerste fietsenmaker is in een beduidend minder vaderlandsliefhebbende bui dan ik. ‘Mulisch is al honderd jaar dood. En zijn boeken zijn al driehonderd jaar oud. Nee sorry, die fiets van hem interesseert mij niet. Probeer het maar bij een ander.’
Lichtelijk verbouwereerd over de vijandigheid die een fictieve fiets van een dode schrijver bij een mens kan oproepen, verlaat ik de winkel en loop ik verder het centrum van Haarlem in. Was dat misschien een reïncarnatie van Ploeg?
Aan de Gedempte Oude Gracht kom ik gelukkig een fietswinkel tegen met iets bereidwilliger personeel. De eigenaar vertelt mij dat er vroeger nog niet zoveel variatie in fietsmodellen was. De foto zegt hem niet veel, maar waarschijnlijk gaat het om een fiets met dubbele stang. Hij toont mij eentje uit zijn winkel. Het is een nieuwe fiets, van eigentijds materiaal, maar de vorm is volgens hem precies zoals de herenfietsen van vroeger. Wat een Terryzadel is durft hij niet met absolute zekerheid te zeggen, maar zijn vader vertelde hem weleens van oude zadels met een veer die van de punt van het zadel naar de onderkant liep. ‘Ze waren steenhard, maar na een jaar hadden ze zich volledig naar je kont gevormd en wilde je ze nooit meer kwijt’. Dus, de signalementen samenvattend: zwart, dubbele stang en een keihard zadel met vreemde veer eronder. Vervuld van deze wijsheid ga ik het Haarlemse pad weer op.