<<<Deel 3
Oude kranten vertellen mij dat het politiebureau in die jaren aan de Raadhuisstraat 27 was gevestigd. In een (toen al) historisch pand dat voordien een postkantoor was en nu… (zo constateer ik als ik oog in oog sta met het pand) een instituut voor ‘natuurlijke figuurcorrectie’. Als ik binnenstap verschijnt er een lichte schrikreactie op het gezicht van de vrouw achter de balie. Jongens van in de twintig met 70 kilo om het lijf zullen er wel niet elke dag langskomen. Gelukkig is ze wel bereid mij een kleine rondleiding te geven. Ze is op de hoogte van het feit dat hier vroeger een politiekantoor zat en vertelt zelfs dat in de kelder waarschijnlijk nog cellen zijn. Maar daar kunnen we helaas niet bij, de toegang is dichtgemetseld.
We komen in een ruimte waar een stel vrouwen in de weer is met roze gewichten. Ietwat gegeneerd groeten ze mij. Achter hen staat een rij glazen cabines, het lijken wel gigantische couveuses, ik durf niet naar de functie te vragen. Onvoorstelbaar dat dit alles bestaat bovenop kerkers vol oorlogsverleden. Op de vraag of men hier tijdens de verbouwing ooit op een oude herenfiets is gestuit krijg ik gefronste wenkbrauwen als antwoord. ‘Nee… Ik, geloof het niet, nee…’. En toch, en toch, en toch. Ik zie het zo voor me, daar in de dichtgemetselde kelder, naast de achterste cel, tegen een muurtje van grijsgeverfde bakstenen, een zwarte fiets, dubbele stang, Terryzadel. De wetenschap er nooit achter te zullen komen maakt het vermoeden des te groter.
Ik glimlach als ik het pand aan de Raadhuisstraat 27 verlaat. Natuurlijke figuurcorrectie boven de cel van Anton Steenwijk, als Mulisch dat had geweten…
Deel 5>>>
De fiets van Fake Ploeg - 4/5
De volgende halte is het oude politiebureau in Heemstede, de plek waar Anton samen met Truus Coster direct na de aanslag door de SS naartoe werd gebracht. Wie weet namen ze de fiets van Fake Ploeg daar mee naar toe.