De Zuid-Afrikaanse titel van het boek is eigenlijk mooier dan de Nederlandse: Rigtingbedonnerd. In een interview met Kaapstad Magazine legt hij uit waarom dat woord zo goed aansluit bij het boek: “Rigtingbedonnerd is een Afrikaans woord dat ik altijd onthouden heb. Heel wat jaren geleden liep ik met een Afrikaanse vriend op een festival en allebei wisten we niet goed waar we heen moesten. “Ek is een beetjie rigtingbedonnerd,” zei hij. Hij was de weg kwijt - wist niet welke richting we op moesten. Toen ik halverwege was met het schrijven van het boek moest ik ineens terugdenken aan dat moment. Toen wist ik: die titel past bij het boek. De Afrikaners in het algemeen zijn sinds de Apartheid een beetje rigtingbedonnerd. Want waar in hun eigen land ligt hun thuis?”
Fred de Vries reisde rond door Zuid-Afrika en sprak onderweg met de Afrikaners die hij op zijn route tegenkwam. Ze nemen een steeds marginalere plaats in in het Zuid-Afrika van nu. De Vries wilde graag weten hoe ze de veranderingen ervaren en hoe ze hun toekomst zien. Hij bevraagt ze over de Boerenoorlog, politiek, racisme maar ook over de taal, muziek en literatuur, om uiteindelijk uit te komen bij de belangrijkste vraag: is er nog plek voor blank in het nieuwe Zuid-Afrika en zo ja hoe zie die plek er uit?
Wim Brands sprak in Brands met Boeken uitgebreid met Fred de Vries over zijn boek: