De Finnen en hun winters

Hoe komt het dat Finse meisjes iets betekent en Nederlandse meisjes niet? Dat Finse meisjes zelfs de titel van een dichtbundel kan zijn? Eens kende ik een hele club Finse meisjes in Amsterdam. Waar waren de Finse jongens gebleven? Tuula en Kaisu legden het uit: Finse jongens bleven in Finland en dronken. Finse meisjes gingen studeren in Duitsland, Londen of Amsterdam. Ze dronken minder.

In Finse meisjes, de gedichten van Kira Wuck, draait veel om het Finse licht, of het ontbreken ervan: 'woorden zijn spaarzaam als het licht'. Nachten die een winter lang duren. Zinnen als: 'dit ben ik in het oudste van de nacht'. Of:

'Je komt niet weg voordat alles ontdooit
daarom trouwt men hier snel'

Een vreemde moeder waart door de bundel. Ze wordt gezocht:

'misschien liep ze tussen de mensen
op haar hoge hakken
een angstige reiger
waaromheen de lucht bevroor

ik zocht en zocht tot er niemand meer was'

Ze is een van de zeldzamen die niet meteen op alles hun woordje klaar hebben. Die nadenkt over vragen. Over de Finnen en hun winters. Het kan zijn dat de kerstman zijn adem ruikt naar sterk schoonmaakmiddel. Over zo'n winter gaat het gedicht 'Oogsten':

De tijd gaat sneller als je af en toe een plant verschuift
in de winter heb ik beweegredenen nodig
niets is hier voorbestemd
maar alles gaat geleidelijk

dit ben ik in het oudste van de nacht
en ik waarschuw je alvast, ik word vaak verliefd

ik herken je voordat je jezelf herkent
(je past goed bij mijn behang)
er zijn huizen waarin je beter gedijt

we roken gaten in het bankstel
als je er nog bent als ik me omdraai

dan ga je niet meer weg

Ik sprak met haar af op het Amsterdamse Centraal Station, er volgde een gesprek dat gisteravond in De Avonden werd uitgezonden:

Wim Noordhoek is medewerker van VPRO 's De Avonden en publiceert dagelijks op zijn weblog Avondlog.