'Een week stilte, een week afgesloten van de buitenwereld, deur op slot, telefoon d'r uit, weg met internet: het was wel degelijk mijn eerste neiging, toen ik hoorde van de dood van Anil Ramdas. Maar dat kon juist helemaal niet; kranten moesten te woord worden gestaan, tv-rubrieken, het regende rouwmails - de condoleancebrief is een zeldzaamheid aan het worden - en waarschijnlijk heb ik diverse rouw-sms'jes gemist, want die kan mijn vaste telefoon niet verwerken.'
Dit schreef publicist en presentator Stephan Sanders in zijn column in Vrij Nederland, kort na de zelfgekozen dood van zijn vriend Anil Ramdas (1958-2012). Sanders had geen keus. Halverwege de jaren tachtig betraden ze tegelijkertijd het openbare debat. Als je daar deel van uitmaakt, zo realiseerde hij zich, dan moet je ook in het openbaar herdacht worden. Bovendien vormden ze jarenlang een onafscheidelijk duo. Ze waren boezemvrienden, ze schreven beiden voor De Groene Amsterdammer en presenteerden samen het televisieprogramma Het Blauwe Licht, dat tussen 1997 en 2000 door de VPRO werd uitgezonden.
Na hun allereerste ontmoeting, in 1986, ontstond een intense en 'symbiotische' vriendschap. Een vriendschap die onvoorwaardelijk was, maar die door afgunst en jaloezie geregeld op de proef werd gesteld. Toen Sanders in 1992 terugkwam uit Amerika, waar hij een jaar had gewerkt, merkte hij dat Ramdas in Nederland ineens 'wereldberoemd' was geworden. Ramdas was dat jaar een van de Zomergasten bij de VPRO, waarna hij als favoriete 'modelallochtoon' werd omarmd. Sanders zou later toegeven dat dit succes voor hem jaloersmakend was.
De competitiedrang verergerde in de jaren dat ze Het Blauwe Licht presenteerden. 'Als je samen een televisieprogramma presenteert, is er altijd één de leukere, de slimmere, de snellere. Dat wakkerde bij ons allebei grote onzekerheidgevoelens aan,' zei Sanders in een interview dat de Volkskrant deze week publiceerde.
Na Het Blauwe Licht vertrok Ramdas voor drie jaar naar India als NRC-correspondent. 'Ik zag India als een ontsnapping, maar verkeek me op de doem van totale onbekendheid,' zei Ramdas in 2003 in Vrij Nederland. In India voelde hij zich eenzaam en raakte steeds meer aan de drank. Terug in Nederland, waar het politieke landschap door de moord op Pim Fortuyn drastisch was veranderd, werd Ramdas directeur van het Amsterdamse debatcentrum De Balie. Ook dat liep uit op een teleurstelling. De Balie leed verlies. Bovendien zat Ramdas' drankprobleem zijn functioneren in de weg. Hij werd ontslagen.
Toch werd de vriendschap nooit opgezegd, hoe gecompliceerd die soms ook was. Op 16 februari 2012, op de dag dat hij 54 werd, besloot Ramdas uit het leven te stappen. In Iets meer dan een seizoen blikt Sanders terug op de bloei en het verval van een zeer bijzondere vriendschap.
In Brands met Boeken sprak Wim Brands met Stephan Sanders over zijn boek Iets meer dan een seizoen.
In het boek ‘Iets meer dan een seizoen’ kijkt Stephan Sanders terug op zijn intense en moeizame vriendschap met de vorig jaar overleden schrijver en publicist Anil Ramdas.