Op Zee is een krachtig oud middel dat wordt toegepast bij schijnbaar nieuwerwetse kwalen en fundamentele levensvragen. Het valt onder de antipsychotica en werkt onder meer bij waanideeën, te hard werken, ambitie en eerzucht, zelfbedrog, rusteloosheid, mindlessness en de neiging te geloven in een ideale liefde. Op Zee kan ook toegepast worden bij gefrustreerd schrijverschap door toedoen van een aanhoudende stroom afbrandende recensies. De hoge concentraties cynische opmerkingen over recensenten faciliteren het minachten van critici.
Op Zee werkt uitsluitend verlichtend en biedt geen definitieve genezing; het is inherent aan de genoemde kwalen dat deze tijdens het leven nooit geheel zullen verdwijnen.
In 'de Boekenbijsluiter' iedere week een literair paardenmiddel tegen een alledaagse kwaal. Volg de voorschriften op, lees en genees.<BR><BR>Deze week een recept van Lieke von Berg: 'Op Zee' (1899) van Marcellus Emants.
1. Indicaties.
2. Speciale waarschuwingen.
Gebruik Op Zee niet bij overgevoeligheid voor melancholie. Pas op: vanwege het grote aantal woorden per zin kunnen minder geduldige lezers zich erin verslikken. Gebruik voor, tijdens of vlak na de zwangerschap wordt afgeraden wegens het mogelijk ontstaan van inzicht in de zinloosheid van voortplanting.
Indien u sterk gehecht bent aan uw illusies - en de gevolgen hiervan, zoals een carrière, reislust, een geliefde - raden wij u af te beginnen met het innemen van Op Zee. U bent niet meer te redden. Hoge concentraties pessimistisch realisme zullen in dit geval hoogstwaarschijnlijk allergische reacties oproepen. U bent te zeer weggezakt in illusies om nog ontvankelijk te zijn voor het middel.
3. Samenstelling.
Op Zee is verkrijgbaar in verpakkingen van circa 220 pagina’s en bevat:
- pessimisme, 70% . Ook bekend onder de merknaam realisme.
- boeddhisme, 25%
- fatalisme, 5%
Hulpstoffen: ironie & cynisme.
Verdikkingsmiddelen: spel met de grens tussen fictie en werkelijkheid; kritiek op critici, reclame, napraters, kortzichtigheid en snelle oordelen.
4. Toepassing.
Op Zee kan het best ingenomen worden in kleine doses van eenmaal daags 10 à 20 pagina’s. Zo kan het middel goed tot u doordringen, al zal het nooit geheel opgenomen worden in het bloed.
a. Combinaties met andere middelen.
Op Zee valt moeilijk te combineren met een optimistische levensbeschouwing. Wanneer het middel ingenomen wordt kort na het gebruik van een placebo uit de categorie zelfhulpboeken, kunnen maagklachten ontstaan.
Op Zee hoeft niet noodzakelijk gelezen te worden op zee; sterker, u zult uw beide benen stevig op de grond moeten hebben staan om niet te kapseizen. Wie toch de zeelucht wil ruiken kan in overleg met een arts supplementen innemen, zoals Vis van Anton Valens of de filmversie van Life of Pi. Laatstgenoemde kan, met zijn bespiegelingen over religie en eenzaamheid op zee, perfect samen met het middel ingenomen worden.
Voor optimaal resultaat moet Op zee gecombineerd worden met Metamorfoze van Louis Couperus. Let wel: niet tegelijk, dit ligt te zwaar op de maag.
b. Contra-indicaties.
Indien u tijdens het gebruik onverschilligheid of zelfs onbegrip opmerkt, staak onmiddellijk het gebruik van Op Zee en probeer Eckhart Tolle.
5. Overdosering, vergeten, stoppen.
Overmatige inname kan leiden tot tijdelijke lethargie, maar dit is geen reden tot ongerustheid – een overdosis is onmogelijk, na korte periodes van helder inzicht in de zinloosheid van het leven zal de levensdrang altijd weer de kop op steken. Stoppen kan op ieder moment; uw illusies zullen hoe dan ook de overhand nemen, en de illusie dat illusies geen illusie zijn kan de illusie van geluk bevorderen.
6. Mogelijke bijwerkingen.
Vaak (1 op de 3 gebruikers):
- identiteitscrisis
Soms (1 op de 50 gebruikers):
- opzeggen baan
- verbreken relatie
- annuleren vakantie
Zelden (1 op de 100 gebruikers):
- hevige irritaties opgewekt door negentiende-eeuwse spelling
7. Bewaarvoorschrift.
Op Zee is minstens 116 jaar houdbaar, en waarschijnlijk nog langer.
Lieke von Berg volgt de research master Literary Studies aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Tijdens haar bachelor Nederlands ontwikkelde ze een verslaving aan dikke pillen uit de negentiende eeuw. Ze is columnist voor universiteitsblad Vox.