'Met de cirkelzaag tegen de familie,' staat boven de recensie die het Duitse weekblad Die Zeit schreef over de vertaling van 'Bonita Avenue' van Peter Buwalda. De recensent komt superlatieven tekort bij het prijzen van het boek.

'Peter Buwalda's roman Bonita Avenue is een onverschrokken kunstwerk. Het boek lezen betekent in de nagloeiende as van de familieroman staren.' De recensie in de gezaghebbende Duitse krant is lyrisch. Zo lovend tref je ze in de Nederlandse pers zelden aan. Daar wordt gehecht aan zuinigheid, ook in het literaire oordeel. Zo niet bij Die Zeit. Buwalda, die in het stuk overigens wordt opgevoerd als Belg van geboorte (Nederland wordt omschreven als zijn Wahlheimat, een term die nog het best te vertalen valt met het bij deze gemunte woord keuzeland), beschikt bij zijn debuut al over 'de beheerste toon van de klassieke epicus' die een 'in zijn stilistische kracht gewaagd en in zijn pyschologische scherpte en nauwkeurigheid indrukwekkend, ja schrikbarend boek' schreef. Buwalda lezen betekent 'over de schouder kijken van een onverschrokken tragediedichter en genotvolle exorcist.' Zo, dat neemt niemand je meer af.

 

Vervolgens vergelijkt de recensent het boek van Buwalda met The Corrections, van Jonathan Franzen, ook een roman over een familie. 'Maar waar Franzen zijn personages nog laat ronddobberen in alledaagse conflicten, daar ontmakert Buwalda de familie als een regelrechte ramp, namelijk als moorddadig duivelsnetwerk van leugens, dwarsbomerij, ongecontroleerde seksuele begeerte, ongeremde machtswellust en latente waanzin.' Waar Franzen de scalpel hanteert, daar neemt Buwalda de cirkelzaag ter hand, schrijft de krant, een karakterisering die bedoeld is als compliment. Buwalda betoont zich daarmee een zeer modern schrijver. Hij 'beheerst de toon van de klassieke epicus evenzeer als die van de splatterauthor (spetterschrijver zou een mooie vertaling zijn, jvk), voor wie de kleuren niet fel genoeg en de schreeuwen niet schokkend genoeg kunnen zijn.' Over de finale van de roman schrijft de recensent: 'Wat dan volgt laat zich lezen als een mengeling van de vroege Quentin Tarantino en de late John Updike, alsof ze gezamenlijk de toetsen hebben ingedrukt.'

 

De volledige recensie valt hier te lezen: Mit der Kreissäge gegen die Familie.

 

Lotje IJzermans sprak op 19 juli 2011 uitgebreid met Buwalda in de serie Zomeravonden...