Toen in 1998 bekend werd dat aan de Portugese schrijver José Saramago de Nobelprijs voor Literatuur zou worden toegekend, moest het intussen allang verdwenen televisieprogramma waar ik destijds voor werkte snel een gast regelen die iets over de auteur zou kunnen zeggen. We belden wat critici, die vrijwel unaniem lauw reageerden op het nieuws. Wie dan? De belangrijkste vertalers uit het Portugees waren onbereikbaar. Komrij? Neemt niet op. Rentes de Carvalho dan misschien? Portugese schrijver die sinds 1956 in Nederland woont en hier aanvankelijk een grotere reputatie op wist te bouwen dan in zijn vaderland. ‘Ik heb z’n nummer, laat mij ‘em maar even bellen,’ zei een collega. Het gesprek zou twee minuten duren. De derde vraag die ze hem stelde werd het gesprek fataal: ‘Had u niet liever zelf de Nobelprijs gekregen?’ Rentes de Carvalho hing op.
Intussen heeft Portugal de schrijver omarmd. Saramago overleed drie jaar geleden. Er is weer plek op de Olympus.
Anton de Goede sprak in Brands met Boeken met de intussen 82-jarige Rentes de Carvalho, niet alleen over zijn eigen werk, maar vooral ook over andere Portugese schrijvers. Zo was ook Harrie Lemmens te gast, die de vertaling maakte van de bundel De bedelaar en andere verhalen van Fernando Pessoa, en schrijver Hans van Wetering, die onlangs met Rentes de Carvalho Portugal bezocht en daar een radiodocumentaire over maakte.