'Ik verzin niets'

Frits Abrahams lijkt overal wel in geïnteresseerd. In zijn lange carrière heeft de inmiddels bijna zeventigjarige journalist sportwedstrijden en rechtszaken verslagen, televisieprogramma's gerecenseerd en columns gepubliceerd. Hoogstwaarschijnlijk kent u hem van dat laatste: de afgelopen vijftien jaar schrijft Abrahams dagelijks twee kolommen vol op de achterkant van het NRC. Het kost hem naar eigen zeggen geen moeite elke dag iets te schrijven: 'Ik verzin niets, ik zou het niet kunnen. De werkelijkheid is zoveel verrassender, dwazer of mooier dan alles wat je kunt bedenken.'

De columns die hij van 2006 tot en met 2012 schreef, zijn onlangs verzameld in een bundel getiteld Alles loopt altijd anders. Geen vreemde titel voor een columnist die vaak, graag en al schrijvende twijfelt over vanalles en nog wat. Meestal vraagt hij dan zijn vrouw, naar eigen zeggen 'zijn muze', om raad. En ook daar zijn we vervolgens in zijn stukken getuige van. Wie ze regelmatig leest weet wat er in huize Abrahams gestemd wordt, waarom en welke discussies daaraan vooraf gingen.

Maar een goede columnist is soms ook stellig, heeft hij wel eens gezegd. Abrahams is over sommige zaken bijzonder fel. En dan krijg je wel eens de Bond tegen het Vloeken op je dak, wegens godslastering. Of regent het ingezonden brieven en opiniestukken omdat je iets zegt dat niemand wil horen. Abrahams heeft namelijk 'niet zo'n eerbied voor de zogenaamde volkswil.' Als iedereen zwijgt, schrijf hij. Als de hysterie uitbreekt, blijft hij kalm. Zo'n koningslied vindt hij bijvoorbeeld geen bijzonder groot drama:

'[E]lk land krijgt het Koningslied dat het verdient. Achter dat lied van Ewbank en Meeuwis (en de inzenders) gaat een lange nationale liedtraditie schuil, die voor mij al begon toen mijn vader zong: ,,Als ik tweemaal met m'n fietsbel bel, nou, dan weet je het wel." '

Frits Abrahams was vandaag te gast in Brands met Boeken om over zijn bundel Alles loopt altijd anders te praten.