Ineke Riem debuteerde vorige maand met 'Zeven pogingen om een geliefde te wekken', een sprookjesachtige roman over een excentriek meisje dat in een mysterieuze, diepe slaap valt: de Doornroosje van Voorne-Putten.

Ineke Riem (1980) studeerde Nederlands en een jaar Beeld en Taal aan de Rietveld Academie. Daarna was ze werkzaam als docente Nederlands. Op dit moment geeft ze poëzieworkshops en schrijfcursussen aan jongeren en kinderen voor de Amsterdamse School der Poëzie.
 
In 2011 won Riem de Nieuw Proza Prijs Venlo. Deze wordt jaarlijks uitgereikt aan het beste debuut in een nederlandstalig literair tijdschrift, in dit geval haar verhaal Ik ben er nog dat in De Gids verscheen.

Ik ben er nog gaat over oude dame die zo snel mogelijk dood wil. Terwijl ze haar huis opruimt om maar goed op de zaken voorbereid te zijn, vindt ze oude liefdesbrieven en mijmert over haar leven en een verloren liefde. In Riems debuutroman Zeven pogingen om een geliefde te wekken vinden we dit verhaal weer terug, maar nu is het een hoofdstuk in een boek over Lioba Hoogenboom, een ambitieus en excentriek meisje dat het Zuid-Hollandse Voorne-Putten zo snel mogelijk wil verlaten voor de modeacademie.

Het dorp Oudering is niet groot genoeg voor Lioba: ze maakt haar eigen kleding en vangt constant schuine blikken in haar uitheemse creaties. Als ze voor de zoveelste keer afgewezen wordt voor de modeacademie, loopt ze het dorp uit en valt in een oude roeiboot in slaap. Maar wel nét iets te lang: Lioba slaapt onverstoorbaar door, als een moderne Doornroosje.
De dorpsbewoners staan voor een raadsel. Verschillende kopstukken uit de gemeenschap doen een poging haar te wekken: de roddelzieke huisvrouwen, de huisarts, de wijkverpleegster. Wie kust haar wakker?

In Brands met Boeken sprak Anton de Goede met Ineke Riem. Ook te horen in het programma is de elfjarige Lucas de Sterke, winnaar van de finale van VERS, een jongeren- en kinderproject project van School der Poëzie in samenwerking met de VSB Poëzie Prijs en Poetry International. En poëziecriticus en classicus Piet Gerbrandy haalt vernietigend uit naar de poëzie van Ida Gerhardt, die wordt gezien als een van Nederlands belangrijkste dichteressen van de afgelopen eeuw, maar volgens Gerbrandy is die reputatie volslagen misplaatst.